تاثیر حرکات ورزشی ریتمیک و موسیقی بر رفتار سازشی و مهارت های حرکتی درشت و ظریف کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

این پژوهش به بررسی تاثیر حرکات ورزشی ریتمیک و موسیقی بر رفتار سازشی و مهارت های حرکتی درشت و ظریف کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر پرداخته است. زمینه پژوهش بر اهمیت مداخلات حرکتی و موسیقیایی در بهبود توانایی های شناختی، اجتماعی و حرکتی کودکان با نیازهای ویژه تاکید دارد. هدف اصلی تحقیق، شناسایی تاثیر این دو مداخله بر بهبود رفتارهای سازشی و تقویت مهارت های حرکتی درشت و ظریف در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بوده است. برای انجام این تحقیق، از روش توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای استفاده شده است. همچنین، مطالعات مرتبط با تاثیر ورزش های ریتمیک و موسیقی در بهبود مهارت های حرکتی و سازگاری اجتماعی کودکان کم توان ذهنی در منابع معتبر علمی بررسی شده اند. نتایج تحقیق نشان داده است که ورزش های ریتمیک و موسیقی به طور قابل توجهی به بهبود هماهنگی های حرکتی درشت و ظریف کمک کرده و باعث افزایش تعاملات اجتماعی، خودتنظیمی و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان کم توان ذهنی می شود. این مداخلات همچنین موجب بهبود مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس کودکان در تعامل با دیگران می گردد. به طور کلی، نتایج پژوهش حاکی از آن است که ترکیب ورزش های ریتمیک و موسیقی به عنوان یک ابزار موثر در بهبود رفتارهای سازشی و مهارت های حرکتی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شناخته می شود. این پژوهش می تواند مبنای مناسبی برای توسعه برنامه های آموزشی و توانبخشی در مراکز ویژه کودکان با نیازهای خاص باشد.

کلیدواژه ها:

حرکات ورزشی ریتمیک ، موسیقی ، مهارت های حرکتی ، رفتار سازشی