بررسی تطبیقی تاثیر شیوه های گوناگون تدریس در بهبود یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی

تدریس به مجموعه فعالیتهایی اطلاق می شود که هدف دار است و آگاهانه صورت می پذیرد. کلارک تدریس را فعالیتی میداند که جهت ایجاد تغییر در رفتار یادگیرنده طراحی و اجرا می گردد. تدریس شامل تغییر باورها و عادتهای یادگیرنده یا دانش آموز است بوسیله ترغیب دانش آموز به یادگیری مطالب برای یک هدف خاص. این مقاله به بررسی تطبیقی تاثیر شیوه های گوناگون تدریس بر بهبود یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. با توجه به اهمیت روش های تدریس در فرآیند یادگیری، این مطالعه به مقایسه روش های سنتی و نوین تدریس از جمله روش های مشارکتی، پروژه محور، مبتنی بر فناوری و یادگیری معکوس پرداخته است. داده های این پژوهش از طریق مشاهده کلاس ها، مصاحبه با معلمان و آزمون های استاندارد یادگیری جمع آوری شده اند. نتایج نشان می دهد که روش های نوین تدریس، به ویژه روش های مشارکتی و پروژه محور، تاثیر بیشتری در افزایش مشارکت و درک دانش آموزان داشته اند. همچنین، استفاده از فناوری در تدریس باعث افزایش انگیزه و تعامل دانش آموزان شده است. با این حال، روش های سنتی نیز در برخی زمینه ها مانند انتقال مفاهیم پایه ای همچان موثر هستند. این مطالعه پیشنهاد می کند که ترکیبی از روش های سنتی و نوین می تواند بهینه ترین نتیجه را در بهبود یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، مدیریت کلاس ، آموزش