بررسی آموزش و پرورش دوزبانه از منظر روانشناسی

دوزبانگی حالتی است که فرد به زبان دیگری غیر از زبان مادری خود آموزش می بیند. پدیده دوزبانگی می تواند به عنوان آزمایشگاهی در جهان، واقعی برای آزمایش فرضیه ها در رابطه با تعامل زبان و پیشرفت تحصیلی به کار رود. مقاله حاضر به بررسی آموزش و پرورش دوزبانه از منظر روانشناسی می پردازد. با توجه به افزایش روزافزون جوامع چندفرهنگی و نیاز به آموزش دوزبانه، این پژوهش به تحلیل تاثیرات روانشناختی این نوع آموزش بر رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان می پردازد. یافته ها نشان می دهند که آموزش دوزبانه می تواند به بهبود عملکردهای اجرایی، انعطاف پذیری شناختی و مهارت های حل مسئله منجر شود. همچنین، این نوع آموزش می تواند نقش مهمی در تقویت هویت فرهنگی و افزایش عزت نفس دانش آموزان ایفا کند. با این حال، چالش هایی مانند تداخل زبانی و فشارهای روانی ناشی از یادگیری همزمان دو زبان نیز مورد بحث قرار گرفته اند. در نهایت، مقاله پیشنهاد می کند که با طراحی برنامه های آموزشی مناسب و حمایت روانشناختی می توان به بهره برداری بیشتر از مزایای آموزش دوزبانه دست یافت.

کلیدواژه ها:

دوزبانگی ، روانشناسی ، آموزش