نقش رویکردهای یادگیری فعال در بهبود تعاملات اجتماعی و مشارکت دانش آموزان

نقش رویکردهای یادگیری فعال در بهبود تعاملات اجتماعی و مشارکت دانش آموزان یکی از مهم ترین مسائل در حوزه آموزش و پرورش است. یادگیری فعال به مجموعه ای از روش ها و استراتژی ها اطلاق می شود که دانش آموزان را در فرآیند یادگیری به طور فعال دخیل می سازد و به جای صرفا گوش دادن به آموزش های معلم، آن ها را به مشارکت در فعالیت های گروهی، حل مسئله، بحث و تعامل با همکلاسی ها و معلم خود تشویق می کند. این رویکردها شامل کارگروهی، بازی های آموزشی، فناوری های نوین و یادگیری مبتنی بر حل مسئله هستند که به تقویت مهارت های اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان کمک می کنند. تحقیقات نشان داده است که استفاده از رویکردهای یادگیری فعال به طور چشمگیری موجب بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان می شود، زیرا آن ها را وادار به همکاری با دیگران، تبادل نظر و حل مشکلات مشترک می کند. در این فرآیند، دانش آموزان می توانند مهارت های ارتباطی، گوش دادن فعال، تفکر انتقادی و مسئولیت پذیری خود را تقویت کنند. علاوه بر این، رویکردهای یادگیری فعال موجب افزایش انگیزه و علاقه مندی دانش آموزان به درس ها شده و به طور غیرمستقیم بر پیشرفت تحصیلی آن ها تاثیر می گذارد. مشارکت بیشتر در فعالیت های گروهی و استفاده از فناوری های نوین، محیط های یادگیری جذاب تری ایجاد می کند که به دانش آموزان فرصت می دهد تا یادگیری را به صورت تعاملی تجربه کنند و به افزایش توانایی های اجتماعی و مهارت های فردی آن ها کمک می کند. در نتیجه، یادگیری فعال نه تنها در ارتقاء دانش علمی موثر است بلکه موجب رشد شخصیت اجتماعی دانش آموزان نیز می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، تعاملات اجتماعی ، مشارکت دانش آموزان ، رویکردهای آموزشی