اعتماد سازمانی و خودکارآمدی: محرک هایی برای یادگیری و رشد حرفه ای معلمان

اعتماد سازمانی و خودکارآمدی، دو مولفه حیاتی در توسعه حرفه ای معلمان و بهبود کیفیت آموزش هستند. اعتماد سازمانی، به عنوان باور معلمان به صداقت، عدالت و شایستگی مدیران و همکاران، نقش کلیدی در ایجاد محیطی امن و حمایتگر برای یادگیری دارد. این عامل نه تنها ارتباطات میان کارکنان را تسهیل می کند، بلکه به کاهش تعارضات سازمانی و افزایش انگیزه مشارکت در برنامه های توسعه حرفه ای منجر می شود. از سوی دیگر، خودکارآمدی، که به باور معلمان درباره توانایی هایشان در مواجهه با چالش های حرفه ای اشاره دارد، عاملی تاثیرگذار بر یادگیری مادام العمر و پذیرش رویکردهای نوین آموزشی است. پژوهش های اخیر نشان می دهند که این دو مولفه به صورت هم افزا عمل کرده و تعامل میان آن ها می تواند رشد حرفه ای معلمان را تسریع کند. اعتماد سازمانی محیطی فراهم می آورد که در آن معلمان با اطمینان بیشتری از توانایی های خود استفاده کرده و در برنامه های آموزشی مشارکت کنند. همچنین، خودکارآمدی باعث تقویت انگیزه های درونی و نوآوری در تدریس می شود. این پژوهش، با تکیه بر نظریه ها و پژوهش های اخیر، نقش اعتماد سازمانی و خودکارآمدی را به عنوان محرک های یادگیری و رشد حرفه ای معلمان بررسی می کند. نتایج نشان می دهد که تقویت این مولفه ها می تواند به ارتقای رضایت شغلی، بهبود کیفیت تدریس، و ایجاد محیط های آموزشی موثر کمک کند. پیشنهاد می شود سیاست گذاران و مدیران آموزشی به طراحی برنامه هایی جهت افزایش اعتماد سازمانی و خودکارآمدی معلمان توجه ویژه ای داشته باشند.

کلیدواژه ها:

اعتماد سازمانی ، خودکارآمدی ، توسعه حرفه ای ، یادگیری معلمان ، کیفیت آموزش