اثربخشی قصه درمانی شناختی- رفتای بر سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب کودکان پیش دبستانی

هدف از پژوهش حاضر تعین اثربخشی قصه درمانی شناختی- رفتای بر سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب کودکان پیش دبستانی بود. این پژوهش، از لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کودکان پیش دبستانی شهر خرم دره (۴۰۰ نفر) تشکیل دادند که از بین آنها تعداد ۳۰ نفر از بین کودکان واجد شرایط، به دو گروه (۱۵ نفر) کنترل و (۱۵ نفر) آزمایش به صورت تصادفی انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل روش قصه درمانی مورنو (۲۰۰۷)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱)، پرسشنامه مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (۱۹۹۷) (SCAS) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره در نرم افزار SPSS ۲۱ استفاده شد و نتایج نشان داد قصه درمانی شناختی- رفتای بر سازگاری اجتماعی کودکان پیش دبستانی معنادار است (P < ۰.۰۵)، و قصه درمانی شناختی- رفتای بر کاهش اضطراب کودکان پیش دبستانی معنادار است (P < ۰.۰۵). نتیجه: نهایتا یافته ها نشان داد که آموزش قصه درمانی شناختی- رفتای بر سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب کودکان پیش دبستانی به طور معناداری تاثیر دارد. پیشنهاد می شود با توجه به اینکه آموزش قصه درمانی می تواند بر کودکان پیش دبستانی اثرگذار باشد، با آموزش قصه درمانی به والدین این کودکان می توان در ارتقاء سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب این کودکان گام برداشت.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، شناختی- رفتای ، سازگاری اجتماعی ، کاهش اضطراب