انزوا طلبی در روان شناسی و نقش آن در مدارس

انزواطلبی در روان شناسی به وضعیت های روانی اشاره دارد که در آن افراد از تعاملات اجتماعی دوری می کنند و ترجیح می دهند زمان بیشتری را به تنهایی بگذرانند. این ویژگی می تواند تاثیرات قابل توجهی بر عملکرد فرد در محیط های آموزشی داشته باشد. در مدارس، انزواطلبی می تواند به کاهش مشارکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی، کاهش تعاملات اجتماعی و افزایش احساس تنهایی منجر شود. این وضعیت ممکن است بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر منفی بگذارد و حتی به مشکلاتی مانند افسردگی و اضطراب منجر شود. از سوی دیگر، دانش آموزانی که به انزواطلبی گرایش دارند ممکن است فرصت های کم تری برای توسعه مهارت های اجتماعی و برقراری روابط معنادار با همسالان خود داشته باشند. معلمان و مشاوران مدرسه می توانند با شناسایی این دانش آموزان و ارائه حمایت های مناسب، به کاهش تاثیرات منفی انزواطلبی در محیط های آموزشی کمک کنند.

کلیدواژه ها:

انزوا طلبی ، روان شناسی ، مدارس ، دانش آموزان ، یادگیری