مفهوم مرگ در رباعیات خیام

مفهوم مرگ در رباعیات خیام یکی از موضوعات اصلی و برجسته ای است که در آثار این شاعر بزرگ ایرانی به آن پرداخته شده است. خیام با نگاهی فلسفی و عمیق به زندگی و مرگ، این دو مفهوم را به طور متقابل بررسی می کند. او مرگ را نه به عنوان پایان، بلکه به عنوان بخشی از چرخه طبیعی زندگی می نگرد و به همین دلیل، به زندگی اهمیت بیشتری می دهد. در رباعیاتش، خیام در معرض تردید ها و پرسش هایی قرار می گیرد و سعی می کند با استفاده از شواهد علمی و تجربیات شخصی، معانی مختلف مرگ را کشف کند. تاکید بر لذت جویی از زندگی، لحظه گرایی و اعتراف به زودگذری عمر، از ویژگی های بارز نگرش خیام به مرگ است. او باور دارد که توجه به مرگ می تواند انسان را به درک عمیق تری از زندگی و ارزش های آن برساند. این چکیده، به تحلیل مضامین و قرائت های مختلف خیام از مرگ در رباعیاتش می پردازد و تلاش می کند ابعاد فلسفی، اجتماعی و فرهنگی این موضوع را به تصویر بکشد. در نهایت، پژوهش حاضر نشان می دهد که چگونه خیام با شیوه بیان منحصر به فردش، توانسته است تاثیرات عمیق تری بر ادبیات و تفکر بشر بگذارد.

کلیدواژه ها:

رباعی ، خیام ، شعر ، مفهوم مرگ