عدم تحمل ابهام و درد مزمن در مبتلایان مالتیپل اسکلروزیس:اجتناب شناختی، جهت گیری منفی به مشکل، باورهای مثبت به نگرانی

هدف: این پژوهش با هدف آزمون نقش میانجیگر اجتناب شناختی، جهتگیری منفی نسبت به مشکل و باورهای مثبت نسبت به نگرانی در رابطه عدم تحمل ابهام و درد مزمن در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش: در این پژوهش هبستگی، ۳۵۰ بیمار(۱۹۴ مرد و۱۵۶ زن) از بین مراجعه کنندگان به مرکز تصویربرداری کوثر و انجمن اماس ایران، واقع در شهر تهران، به کمک روش نمونهگیری دردسترس انتخاب و به مقیاس عدم تحمل ابهام (فرستون و همکاران، ۱۹۹۴)، پرسشنامه باورهای فراشناخت (ولز و کارتارا یتهاتون، ۲۰۰۴)، پرسشنامه جهتگیری منفی نسبت به مشکل (رابیچاوود و دوگاس، ۲۰۰۵)، پرسشنامه اجتناب شناختی (سکستون و دوگاس، ۲۰۰۴) و نسخه کوتاه سیاهه درد (کلیلند، ۸۹۱۹)، پاسخ دادند. یافتهها: نتایج روش آماری تحلیل مسیر نشان داد که مدل واسطهمندی نسبی اجتناب شناختی، جهتگیری منفی نسبت به مشکل و باورهای مثبت نسبت به نگرانی در رابطه عدم تحمل ابهام و درد مزمن در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با دادهها برازش مطلوبی داشت. نتیجهگیری: در مجموع، نتایج موافق با مواضع مدلهای شناختی آسیب شناسی روانی در بافتار پیشبینی درد مزمن به کمک عدم تحمل ابهام در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس، از نقش سازوکارهای علی چندگانه اجتناب شناختی، جهتگیری منفی نسبت به مشکل و باورهای مثبت نسبت به نگرانی، حمایت کرد.

کلیدواژه ها:

اجتناب شناختی ، باورهای مثبت نسبت به نگرانی ، جهتگیری منفی نسبت به مشکل ، درد مزمن ، مالتیپل اسکلروزیس