واکاوی "هویت یکپارچه" در "فرآیند پایدار بازآفرینی" بر پایه ی "کل نگری" و "صلح زیستی"

هویت یک پارچه یکی از مهم ترین مفاهیم زیستی و مقوله ای عام و کلی در تمامی حوزه های معرفت بشری است. که امروزه شاهد بحران آن در سطح جهانی و همچنین در جهان معماری هستیم که موجب شده در دهه های اخیر و در جهت کیاست این هویت از دست رفته، ما با انواع سبک و رویکردهای بازآفرینی به عنوان پیشنهادات برتر ادبیات معماری روبرو شویم که اخیرا با چهره ای حفاظت محور در نقش آفرینی پایدار تلاش دارد یاری رسان بشریت در بازگشت هویت یک پارچه باشد. اما متاسفانه در آن نیز همچنان با ادامه بحران هویت مواجهیم که محور اصلی آن را می توان سرگردانی حاصل از بینش انسان مدارانه در چگونگی کنش انسانی و مواجهه بشریت با ساختار طبیعی جهان دانست که از حقیقت زیستی جهان و ادراک سوبژکتیو آن دور می باشد و پسامند هویت از دست رفته آن، منظرگاه های دوگانه فرهنگی و طبیعی شهرهای است که از حریم این همان خلاق و فلسفه وجودی خویش به دور مانده اند و دیگر نمی توانند چون یک مقوله فلسفی مورد بررسی قرارگیرند. لیکن شناخت مسیر حقیقی در این میان راهی بس دشوار است. یعنی: «بینشی منسجم از واقعیت جهان و راهی برای رسیدن به رستگاری». این همان مساله ای است که پژوهش حاضر با اتکاء به روشی آگاهی محور سعی بر دست یابی بدان دارد که اجرای آن را منوط به فرآیند پایدار بازآفرینی مبتنی بر کل نگری و صلح زیستی، با اتقان به هویت مبنای زیست جهان هوسرل به عنوان «یک علم العلوم یقین آور که مابقی علوم بر پایه آن بنا می شوند» و فلسفه بنیادین پدیدارشناسانه آن قرار داده است. با این فرضیه که بازشناختی حقیقت آن به مثابه فلسفه محوری، خود حل دیگر مسائل را در بازگشت هویت یک پارچه واقعیت جهان در بردارد که بیانگر جهان توصیفی معماری بازآفرین برآمده از زیست جهان آفرینش و حرکت در ادامه آن است.