تحلیل تعامل در کالبد فضای نابرابر با تاکید بر انواع سرمایه در رویکرد جامعه شناسی و روانشناسی شهری

فضای شهری، به عنوان تجلیگاه زندگی، باید نیازهای اجتماعی شهروندان را برآورده سازد. اما امروزه در ایران و جهان فضاهای شهری شرایط مناسب برای القای حس امنیت، تعلق مکان؛ آسایش روانی و برقراری تعاملات اجتماعی محسوب نمی شود و با چالش های در زمینه کارکردی و ساختاری رو به رو بوده است. بنابراین نیازمند سیاست گذاری های است که بتوان با آسیب های حاصل از آن مقابله کرد. مقاله حاضر به بررسی تحلیل تعامل در کالبد فضای نابرابر با تاکید بر انواع سرمایه در رویکرد جامعه شناسی و روان شناسی شهری می پردازد. حال سوال اصلی پژوهش این است که تعامل در کالبد فضای نابرابر چه تاثیری بر کنشگران داشته است؟ عوامل اصلی پیدایش این آسیب چیست؟ در جستجوی پاسخ به سوال مطرح شده از این فرضیه کمک گرفته شد که نابرابری های اجتماعی در ایران تحت تاثیر مولفه های توزیع نابرابر سرمایه شکل گرفته است و حداقل سه عامل عینی، به عنوان ابزازی شدن در زمینه های سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و سرمایه اقتصادی در تفوق نابرابری اجتماعی در فضای شهری نقش اساسی ایفا کرده اند. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مجموعه ی مقالات علمی انجام گرفته است. پیشنهاد پژوهش بر مبنای همین فرضیه جهت برون رفت از چنین ساختاری این است که هر چه دسترسی افراد به سرمایه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی افزایش یابد از نابرابری در تعاملات کالبد فضای شهری کاسته می شود و بر عکس.

کلیدواژه ها:

فضای نابرابر ، انواع سرمایه ، شهرنشینی