بررسی الگوهای شاخص در معماری پست مدرن بناهای فرهنگی دهه ۰۴ و ۰۵ در تهران (نمونه موردی: برج آزادی، تئاترشهر و موزه هنرهای معاصر)

در دهههای اخیر جنبش ها و مکتبهای متفاوتی در عرصه معماری پدیدار گشته اند که غالبا ریشه در دیدگاه های فلسفی دارند و بررسی و شناخت آن ها بسیار مهم و ضروری است. سبک معماری و شهرسازی پست مدرن یکی از مهم ترین و فراگیرترین سبک ها در دهههای ۴۰ و ۵۰ است. این اصطالح عموما بر اشکالی فرهنگی داللت دارد؛ اشکالی که مشخصه بارز آنها همسویی و تلفیق هنر عامه پسند و رسمی است. هدف این نوشتار از طریق روش کیفی و براساس روش کتابخانه ای و اسنادی به صورت توصیفی به بررسی معماری پست مدرن ایران و نمود آن در بناهای شاخص فرهنگی در شهر تهران (برج آزادی، تئاتر شهر و موزه هنرهای معاصر) پرداخته است. براساس بررسی های انجام شده می توان گفت که توجه به معماری سنتی و الهام از آن، استفاده از نور طبیعی، ساختار هندسی و مدولار، تندیس گرایی، توجه به فرهنگ ایرانی و سادگی در ترکیب احجام مهمترین ویژگی بناهای برج آزادی، تئاتر شهر و موزه هنرهای معاصر می باشند و همچنین در نظر داشتن محیط طبیعی پیرامون، بهره گیری از تکنولوژی جدید در ساخت بناها، طراحی به صورت ساده، کاربردی بودن طرح ها، طراحی انعطاف پذیر، توجه به زیبایی و توجه به ارتباط ها از جمله مهم ترین ویژگی های معماری پست مدرن ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می باشند.

کلیدواژه ها:

معماری پست مدرن ، الگوهای شاخص معماری پست مدرن ، برج آزادی ، تئاتر شهر ، موزه هنرهای معاصر