تحلیل نابرابری فضایی در محدوده پیراشهری با رهیافت توسعه پایدار (نمونه موردی: محدوده حصار شهر کرج)

بررسی و کاهش نابرابری فضایی و شناسایی عوامل موثر در ایجاد آنها به عنوان یکی از پایه های برنامه ریزی پایدار می باشد. نابرابری فضایی بیانگر وضعیت واحدهای فضایی و مناطق جغرافیایی از نظر سطوح مختلف برخورداری از شاخص های مختلف توسعه است. به طور کلی نابرابری فضایی امکان بروز فقر، بیکاری، حاشیه نشینی، مهاجرت و بی عدالتی را افزایش می دهد. همچنین نابرابری به اساس وحدت ملی آسیب می رساند و پیشرفت عمومی را با وقفه روبه رو می سازد. این پژوهش با هدف بررسی و کاهش نابرابری فضایی در محدوده پیراشهری در حیطه تحقیقات کاربردی می باشد. جامعه مورد نظر خبرگان و کارشناسان ارشد در زمینه برنامه ریزی شهری و مسائل شهری بوده که حجم نمونه ۱۰۰ نفر انتخاب گردیده است و روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس می باشد. تحلیل های این پژوهش با استفاده از نرم افزار Expert Choice و با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد توسعه ارتباط با مرکز و درون شهر (۰.۱۸۸۴۹۶)، ارتقاء خدمات رفاهی (۰.۱۴۴۴۳۲)، تقویت زیرساخت ها و تاسیسات زیربنایی (۰.۱۰۸۶۷۵)، دسترسی برابر به خدمات (۰.۰۹۵۵۸) دارای بیشترین امتیاز در کاهش نابرابری فضایی در محدوده پیراشهری با رویکرد توسعه پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

نابرابری فضایی ، برنامه ریزی فضایی ، پیراشهری ، توسعه پایدار