ارتباط انسان با مکان و تبیین عوامل موثر بر میان ادراک و رفتار، با رویکرد حس تعلق به مکان در فضاهای باز عمومی

امروزه پژوهشها در رابطه با مکان، زمینه های مختلف و گسترده ای شامل تئوری های تکاملی شناختی کاپالنها تا تجربه های زیست و پدیدارشناسی مکان را شامل می شود و بخش عمده ای از این پژوهشها به روشن کردن انواع ارتباط ها موجهود میان مردم و مکان ها اختصاص پیدا کرده اند. همان گونه که آیزنهاور (۲۰۰۰) مطرح می کند، این پژوهشها به این نتیجه رسیده اند که کارکردهای منطقی و مالحظا اقتصادی برای فهم و آگاهی از ترجیحا عمومی و جهتگیری آنها نسبت به تصمیما و اقداما مدیریتی نسبت به مکان ها کافی نیستند و باید ملاحظاتی از پیوندهای عاطفی و احساسی نیز در تکمیل آنها مورد توجه قرار بگیرند. بنابراین ضرورت پرداختن به این موضوع که افراد با چه چیزی از مکان ارتباط برقرار می کنند و به آن متصل می شوند، و یا نوع رفتار فرد در آن محیط را تحت تاثیر قرار می دهند وجود دارد و باید به عنوان یک ساختار یکپارچه و بر اساس اصول نظری به آن پرداخته شود بنابراین این پژوهش در چارچوب تعامل فرد با محیط به مرور نظریه های مرتبط با رابطه میان ادراک و رفتار انسان در مکان پرداخته است. با توجه به مطالعات انجام گرفته در این حوزه، و براساس نظریه پردازانی همچون ونهون (۱۹۹۶)، مارانس (۲۰۱۵)، ون پول (۱۹۹۷)، مونتگومری (۲۰۰۵)، جوران (۱۹۸۹)، کراسبی (۱۹۸۰)، و دبک و جاندا (۲۰۱۵)، جنبه های موثر بهره ور ادراک و ارزیابی از محیط (مکان) به چندین دسته مختلف تقسیم شده اند که با تلفیق این دسته ها، می توان فاکتورهای موثر بهره ور ادراک و ارزیابی فضاها را به سه دسته کلی تقسیم کرد: ۱) جنبه های کالبدی-فضایی، ۲) جنبه های اجتماعی، ۳) جنبه های عملکردی.

کلیدواژه ها:

مکان ، نظریه های مکان ، تعامل انسان و مکان ، ارزیابی محیط ، روانشناسی مکان