تبیین جایگاه سرمایه اجتمعی در توسعه محلات منطقه ۹ مشهد بر اساس اصول حکمروایی خوب شهری

با توجه به پیچیدگی روزافزون مشکلات در شهرها، دیگر مدیریت شهری به شیوه سنتی جوابگوی اداره بهینه شهرها نمی باشد. به همین منظور در سالهای اخیر رویکردهای متفاوتی در حوزه مدیریت شهری برای عملکرد بهتر و بهینه این مدیریت مطرح شده است که از جمله مهمترین این رویکردها می توان به حکمروایی خوب شهری اشاره نمود. یکی از مفاهیم مهم در توسعه محله ها، مفهوم به کارگیری از سرمایه اجتماعی است. سرمایه اجتماعی سبب توانایی مردم در ارتباط با یکدیگر می شود و از این رو به عنوان یکی از پیشنیازهای اساسی و مهم در مفهوم توسعه شهری می توان سرمایه اجتماعی را نام برد. از این رو تحقیق حاضر با هدف ارزیابی جایگاه سرمایه اجتماعی در توسعه محلات مبتنی بر اصول حکمروایی خوب شهری درصدد است ملاحظات این رویکرد را در منطقه ۹ مشهد مورد بررسی قرار دهد این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی، توصیفی و تحلیلی می باشد و برای گردآوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی استفاده شده است و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های کمی و کیفی، ضریب همبستگی رتبه های اسپیرمن، کندال، فریدمن و سوات استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که هر چهار عامل حکمروایی یعنی عامل اجتماعی، پایش، مدیریتی، عدالت محوری، در محلات محدود مورد مطالعه در وضعیت مطلوبی قرار ندارند. از این رو مدیریت شهری نیازمند توجه اساسی و بیشتر به این عامل ها می باشد و باید در راستای ارتقاء این عامل ها برنامه های مناسبی را ارائه نماید. در حقیقت شرایط وضع موجود نمی تواند در تحقق و ارتقاء عامل های حکمروایی شهری موثر باشد و نیازمند بازنگری است.

کلیدواژه ها:

توسعه محلات ، سرمایه اجتماعی ، حکمروایی خوب شهری ، منطقه ۹ مشهد