تبیین اصول و معیارهای ارزیابی بام سبز شهری در جهت ارتقای پایداری محیطی در اقلیم گرم و خشک (نمونه موردی: منطقه ۵۱ شهر تهران)

در سال های اخیر، سطح فضای سبز در شهرهای بزرگ به دلیل افزایش تمایل به شهرنشینی و نیاز به ساخت مجتمع های مسکونی روبه کاهش بوده است. به منظور رفع این معضل و ایجاد توسعه پایدار شهری، بام سبز به عنوان یکی از راه های مفید پیشنهاد شده است. محیطهای شهری با تقاضای بیشتر فضا برای توسعه متراکم تر می شوند که به عدم نفوذ بیشتر و نقاط داغ مصرف انرژی و مشکلات زیست محیطی جدی (تخریب اکوسیستم و آلودگی هوا، آب و زمین) تبدیل می شود که در نتیجه منجر به زوال رفاه انسان می شود. سبز کردن محیط شهری می تواند یک راهبرد مهم برای مقابله با مشکلات تراکم شهری و دستیابی به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل باشد. بام های سبز از قبیل فضاهای سبز شهری است که دارای مزیت های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. با توجه به معضل نبود معیارها و اصول ثابت برای ارزیابی آثار اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی، هدف اصلی این پژوهش، تدوین چارچوب توسعه یافته به منظور ارزیابی تاثیر بام سبز شهری در فرایند اکولوژیک اقلیم خرد شهری با بررسی سیاست های اجرا شده بام سبز در طی دو سال در منطقه ۱۵ شهر تهران است. این پژوهش از لحاظ روش شناسی، آمیخته است. داده های موردنیاز بر مبنای معیارهای ارزیابی مستخرج از ادبیات علمی موضوع با استفاده از ابزار پرسش نامه در محلات ناحیه ۵ منطقه ۱۵ تهران، گردآوری و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، نوزده شناسایی و اولویت بندی شد. بام های سبز اجرا شده در ناحیه ۵ منطقه ۱۵ به لحاظ زیبایی شناسی و زیست محیطی دارای اهمیت است؛ ولی در حوزه اقتصادی و اجتماعی با توجه به معیارهای استخراج شده به تمام اهداف خود استحصال نیافته است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، بام سبز ، ارزیابی ، اقلیم