تحلیل نظری تابآوری تغییرات اقلیمی با استفاده از زیرساخت سبز شهری

این تحقیق نقش محوری زیرساخت های سبز را در تقویت تابآوری اقلیمی در شهرها بررسی می کند. هدف از این پژوهش تحلیل نظری تابآوری شهری در مقابل تغییرات آب و هوایی با استفاده زیرساخت سبز شهری است. این مقاله به بررسی ارتباط بین مفاهیم اصلی مانند تابآوری، تغییرات اقلیمی و زیرساخت سبز پرداخته است تا پایه ی نظری مناسبی برای تحلیل نقش زیرساخت سبز در افزایش تابآوری فراهم آورد. تعاریف مختلف این مفاهیم از دیدگاه نظریه پردازان مختلف بررسی شده است. سپس سیر تحول آن ها طی سال های مختلف، از ابتدای شکل گیری تاکنون به صورت دوره بندی شده مورد بررسی قرار گرفته است. زیرساخت های سبز با تامین خدمات اکوسیستمی همچون تنظیم اقلیم، تصفیه ی آب و کاهش سیل موجب افزایش تابآوری در مقابل تغییرات اقلیمی می شوند. نقش زیرساخت سبز در ارائه خدمات اکوسیستمی متنوع مانند تنظیم اقلیم و کاهش سیل مورد تاکید قرار گرفته است. این زیرساخت ها قادرند تابآوری شهرها را در مقابل تهدیدات اقلیمی افزایش دهند. هدف اصلی مقاله تحلیل نظری این ارتباطات و فراهم آوردن پایه ای برای تحقیقات آتی است. در نهایت با توجه به موارد بررسی شده پیشنهاداتی ارائه شد که زمینه های موثری برای تحقیقات آتی در راستای افزایش تابآوری شهرها در مقابل چالش های ناشی از تغییرات اقلیمی فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

تابآوری ، تغییرات آب و هوا ، زیرساخت های سبز ، خدمات اکوسیستمی ، ظرفیت سازگاری