تحلیل پیاده راه مداری با تاکید بر شاخص های کیفی (نمونه موردی: پیاده راه تبریز)

پیاده راه ها از اجزای اصلی سیستم حمل و نقل به شمار می روند که در صورت عملکرد صحیح تاثیرات مثبتی از لحاظ محیطی، اجتماعی و اقتصادی در فضاهای شهری خواهند گذاشت. میزان پویایی و ایستایی این فضاها و استقبال و عدم استقبال شهروندان تا حدود زیادی به ارزش های کیفی و کمی این مکان ها بستگی دارد؛ در این راستا هدف این پژوهش شناخت و بررسی مولفه های تاثیرگذار در پیاده مداری فضاهای شهری در جهت ارتقای کیفی ارزش های کالبدی، اجتماعی و محیطی پیاده راه ها و همچنین ارائه راهکارهایی در جهت مناسب سازی و افزایش قابلیت پیاده مداری محیط های شهری می باشد. به این منظور روش به کار رفته در این پژوهش بر اساس اهداف تحقیق کاربردی و بر حسب نحوه گردآوری داده ها، روش تحقیق تحلیلی توصیفی و مقایسه تطبیقی با استفاده از ابزار پرسشنامه ها مشاهده می باشد تا پاسخ مناسبی به سوالات تحقیق داده شود. نتایج تحقیق نشان می دهد بالاترین اولویت ها از دیدگاه متخصصین مربوط به شاخص های حضورپذیری اقشار مختلف، گوناگونی و اختلال کاربری ها، مطلوبیت کیفیت بصری مکان و نفوذپذیری مکان می باشد و همچنین شاخص های نظارت اجتماعی و طبیعی بر فضا، خرده فروشی و عملکردهای پیاده مدار مجاورت با عناصر تاریخی، عدم وجود موانع حرکتی پیاده از اولویت و جدیت بیشتری نسبت به سایر شاخص از دیدگاه شهروندان به استفاده کنندگان از فضا داشته است با تحلیل یافته ها و همراستا کردن اولویت های متخصصین و شهروندان می توان راهبردها و اولویت های رسیدگی جهت ارتقای قابلیت پیاده مداری محور را مشخص کند و زمینه مناسب برای تسهیل و تشویق پیاده روی در محور را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، پیاده راه ، شاخص های کیفی پیاده مداری ، پیاده راه تبریز