ارتقاء فرهنگ پیاده مداری و امکان سنجی افزایش کیفیت پیاده راهها

از مسائل مهم مورد مطالعه در زمینه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، بررسی و کارکرد فضاهای پیاده، نقش آنها در مباحث زیست محیطی و ارتقاء ارتباطات اجتماعی-اقتصادی و توجه ویژه به توسعه، بهسازی و تقویت این فضاها می باشد. هدف از انجام این تحقیق ارتقاء فرهنگ پیاده مداری و دستیابی به راهبرد هایی مناسب برای برنامه ریزی اصولی، آنهم با دیدگاهی انسان گرا در محله تاریخی جوباره منطقه سه شهر اصفهان. تحقیق فعلی از نوع کاربردی و بر اساس روش توصیفی-تحلیلی بوده، با آمار واطلاعات مستند اخذ شده از مراکز معتبر و با تهیه و توزیع پرسشنامهای تخصصی و مرتبط با پتانسیل ها و مشکلات محله جوباره انجام پذیرفته، یافته های به دست آمده در نرم افزار Spss باآزمون های آماری، در راستای فرضیهها ارزیابی و تجزیه و تحلیل می گردد. محله تاریخی جوباره با داشتن مشخصات زیر: جمعیت ۲۹۹۴۹ نفر، ۶۴۵۸ خانوار، ۵۶۴۷ واحد مسکونی، بعد خانوار معادل ۹/۳ نفر، مساحت ۷۱۲/۱۴۷ هکتاری و هویت ممتاز تاریخی خود، برای تبدیل شدن به محور و پیاده راه سبز پتانسیل زیادی را دارا می باشد. جهت نیل به این هدف سه فرضیه اصلی با نقش و تاثیر ایجاد محورهای پیاده سبز در: ۱- کاهش گسیختگی کالبد ی محله. ۲- برآورده شدن نیازهای فرهنگی-اجتماعی ساکنین و ۳- ارتقاء شاخص های توسعه پایدار که مهم ترین شاخص ها میباشند تدوین گردیده، نتایج کمی و ارزیابی یافته های حاصل نشان می دهد که: ۱- فرضیه اول با آزمون خی دو با ۹۹ درصد اطمینان و سطح معنی دار خطای متغیرهای کمتر از ۰۵/۰. ۲- فرضیه دوم با آزمون همبستگی اسپیرمن با بیش از ۹۵ درصد اطمینان و سطح معنی دار خطای متغیرهای کمتر از ۰۵/۰ و ۳- فرضیه سوم با آزمون تی با بیش از ۹۵ درصد اطمینان و سطح معنی دار خطای متغیرهای ۰۰۰/۰ یعنی کمتر از ۰۵/۰. همگی مورد تایید قرار گرفته اند، راهکارها و پیشنهاداتی در این خصوص بیان گردیده است.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، پیاده راه ، جوباره ، محورهای سبز ، توسعه پایدار ، برنامه ریزی شهری