بررسی پایداری اجتماعی میادین شهری؛ نمونه موردی میدان امام خمینی همدان

پایداری اجتماعی به عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار، نقش کلیدی در شکلدهی به کیفیت زندگی شهری و تعاملات اجتماعی ایفا می کند. میادین شهری به عنوان فضاهای عمومی باز و مراکز تجمع شهروندان، از دیرباز نقش مهمی در تقویت روابط اجتماعی و انسجام شهری داشته اند. در این پژوهش، میدان امام خمینی همدان به عنوان یکی از میادین تاریخی و فرهنگی ایران، با تاکید بر شاخصهای پایداری اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق این مقاله ترکیبی از رویکردهای کمی و کیفی است. در بخش کیفی، تحلیل محتوای متون تاریخی و مستندات مرتبط با تاریخچه و کارکرد میدان امام خمینی انجام شد. در بخش کمی، نظرسنجی از شهروندان و تحلیل داده های میدانی برای ارزیابی شاخصهایی همچون تعاملات اجتماعی، حس تعلق، امنیت، دسترسی پذیری و انعطاف پذیری فضایی به کار گرفته شد. نتایج نشان می دهد که میدان امام خمینی با وجود ارزشهای تاریخی و هویتی بالا، در برخی جنبه های پایداری اجتماعی، مانند امنیت و جذب مشارکت شهروندان، نیازمند بهبود است. همچنین، نبود امکانات کافی برای گروه های مختلف سنی و حضور کم رنگ عناصر جذابیت بخش فضایی از دیگر چالش های این میدان است. در پایان، پیشنهاداتی برای ارتقای پایداری اجتماعی این فضا، از جمله بهبود طراحی محیطی، تقویت برنامه های فرهنگی و اجتماعی، و مشارکت بیشتر شهروندان ارائه شده است. این مطالعه می تواند به عنوان الگویی برای بررسی سایر میدان های شهری در ایران و توسعه پایدار آنها مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، میدان شهری ، میدان امام خمینی ، همدان ، تعاملات اجتماعی