آرمان شهر از تجلی نگاره تا ظهور

آرمان شهرها از دیرباز تا به امروز، همواره به عنوان نمادی از تلاش های بشری برای دستیابی به جامعه ای ایده آل و کامل در نظر گرفته شده اند. در طول تاریخ، اندیشمندان و فلاسفه مختلف تالش کرده اند تا با طراحی و ایجاد جوامعی نمونه، تصویری از آینده ای بهتر و پیشرفته تر را به نمایش بگذارند. در این میان، دو نمونه برجسته از آرمان شهرهای تاریخی و فلسفی، ربع رشیدی تاسیس شده توسط شیخ رشیدالدین فضل الله همدانی در سده هفتم هجری قمری و آتالنتیس نو فرانسیس بیکن در قرن هفدهم میلادی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده اند. در این مقاله، به مقایسه دو آرمان شهر تاریخی و فلسفی، یعنی ربع رشیدی تاسیس شده توسط شیخ رشیدالدین فضل الله همدانی و آتالنتیس نو فرانسیس بیکن، پرداخته می شود. هر دو آرمان شهر به عنوان نمادهایی از تلاش های بشر برای ایجاد جامعه ای ایده آل و پیشرفته مورد بررسی قرار می گیرند. ربع رشیدی به عنوان یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین مجتمع های علمی و فرهنگی در جهان اسلام و آتالنتیس نو به عنوان تصویری از یک جامعه علمی و فناورانه در جهان غرب، هر یک با اهداف و رویکردهای متفاوت خود، سهم بزرگی در تاریخ اندیشه و توسعه انسانی دارند. این مقاله با بررسی جزئیات هر یک از این آرمان شهرها، به مقایسه ای ساختار، اهداف، و دستاوردهای آن ها می پردازد و که با مقایسه ربع رشیدی خواجه رشیدالدین فضل الله واتالنتیس نو فرانسیس بیکن می توان به اهمیت جایگاه این دو آرمان شهر در میان همگان و اینکه به بیان بسیاری از غربی ها که می گویند شهرسازی اسلامی هویت و اجزای مختص به خود را ندارد خط بطالن کشید.

کلیدواژه ها:

آرمان شهر ، ربع رشیدی ، خواجه رشیدالدین فضل الله ، فرانسیس بیکن ، اتالنتیس نو