طراحی شهری با هدف احیا فضاهای گمشده با رویکرد بازآفرینی تاریخی و فرهنگی (نمونه مورد: محله میارمیار تبریز)

به موازات رشد افقی شهرها برخی فضاها در درون شهر رها شده و از روند توسعه بازماندند. این فضاهای رها شده که در رشته شهرسازی از آن به نام" فضاهای گمشده شهری " یاد کردهاند. گمشدگی فضا محصول ترک فضای شهری توسط مردم و بالطبع آن خاطره است. اگر این گمشدگی ادامه پیدا کند منجر به گمشدگی مکان میشود که بسیار حساستر و خطرناکتر از گمشدگی فضا است. محلات شهرهای تاریخی، عناصرکالبدی، اجتماعی واقتصادی شهر به شمار میروند که در مرتبهای پائینتر از مفهوم شهر، سیستم پیچیده آن را بوجود آوردهاند. بسیاری از شهرها دارای بخشهایی هستند که از طریق ایجاد پیوستگی فرهنگی و تاریخی حسی از مکان و هویت را برمیانگیزند. این بخشها عموما جزء الینفک جاذبهی شهری محسوب میشود و کیفیت بصری و کاربری آن، عنصر مهمی در منظر و هویت شهر است. علاوه بر این، از آنجایی که بخشهای تاریخی معموال در بخشهای مرکزی قرار گرفتهاند، احیای آن بخشی از احیای کلی شهر خواهد بود. در این پژوهش با هدف فضاهای گمشده شهری بر ارتقاء فرهنگی و تاریخی جوامع شهری در طرحهای توسعهی شهری که با توجه به وجود پتانسیلهای موجود در نمونهی تحقیق (محله میارمیار تبریز) میتوان از آن جهت رشد فرهنگی اجتماعات شهری و همچنین جذب گردشگران به این شهر استفاده نمود میپردازیم. پژوهش حاضر، از روش توصیفی تحلیلی و مطالعه منابع کتابخانهای و همچنین استفاده از مقاالت معتبر علمی پژوهشی، برای رسیدن به هدف استفاده گردیده است. مولفه های ارزیابی پژوهش کمی و کیفی، و از فرمول پرسشنامه بسته پاسخ مورد استفاده شد. و در ادامه برای روایی و پایایی پرسشنامه از نرمافزار SPSS و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش SWOT استفاده شد. در پایان برای طراحی محله میارمیار با رویکرد بازآفرینی تاریخی و فرهنگی پیشنهاداتی مطابق با اهداف و ضوابط ارائه شده و طراحی آن پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

فضای گمشده شهری ، بازآفرینی تاریخی ، فرهنگی ، محله میارمیار