تبیین مفهوم و بررسی مفهوم کیفیت زندگی در مجتمع های مسکونی تبریز

کیفیت زندگی شهری رویکردی جامع در ابعاد گوناگون کالبدی، اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی است. یکی از ضروریات برنامه ریزی شهری در مناطق شهری شاخص های کیفیت زندگی دارای ابعاد مادی و معنوی یعنی محیط طبیعی به عنوان محیط زیست، کیفیت ساخت و ساز تاسیسات و تجهیزات و جنبه های روحی و روانی است. ارتقای کیفیت زندگی در فضاهای شهری با ساماندهی این ابعاد کالبدی و شاخص ها موجب آسایش و آرامش جامعه می شود. به دنبال رشد فزاینده شهرنشینی در دهه های اخیر در ایران و به ویژه در کلان شهرها، تامین مسکن به یکی از مهم ترین مسائل کشور تبدیل شده است. در این راستا، تولید انبوه مسکن به عنوان الگویی با مزایایی نظیر توجیهات فنی، اقتصادی و زمانی مورد توجه قرار گرفته و مجتمع های مسکونی را می توان تجلی کالبدی ایده انبوه سازی مسکن در شهرها دانست. مجتمع های مسکونی با تجمع تعدادی از آپارتمان ها در یک بلوک شهری، به شکل یکپارچه طراحی و ترکیب شده پدید می آیند. این تحقیق با هدف اصلی تبیین مفهوم و بررسی کیفیت زندگی در مجتمع های مسکونی به تحقیق در معیارهای ارزیابی کیفیت زندگی پرداخته شده است. به جهت بررسی کیفیت زندگی در قالب آزمون ها و روش های متعدد آماری زمینه پاسخگویی منطقی و علمی به سوال های تحقیق مورد بررسی قرار گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که به صورت کلی ابعاد اجتماعی، فرهنگی، ابعاد اقتصادی، ابعاد زیست محیطی و ابعاد کالبدی، مهمترین ابعاد تاثیرگذار بر کیفیت زندگی در مجتمع های مسکونی هستند و در این بین ابعاد اقتصادی، مهمترین معیار کالبدی بر کیفیت زندگی افراد در مجتمع های مسکونی مورد بررسی است و بالاترین میانگین رتبه را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، مجتمع های مسکونی ، تبریز