تبیین مفهوم و تدوین راهبردهای برنامه ریزی فضاهای شهری رها شده

فضاهای رها شده در اصل فضاهای باقی مانده از توسعه های شهری پیرامونی هستند که بدون استفاده متناسب و فاقد عملکرد رها شده و رو به زوال و ویرانی دارند. این فضاهای شهری نامطلوب که مانند شکاف های شهری عمل نموده و موجب گسست بافت شهری پیرامونی گردیده اند، فضاهایی تعریف نشده و فاقد مرزهای مشخص می باشند که در ایجاد یک رابطه منسجم و منطقی میان عناصر موجود ناتوان هستند. به سبب مشکلات متعدد فرمی و عملکردی، این فضاها حکم فضاهای منفی را پیدا کرده اند که مردم جز در مواقع لزوم علاقه ای به حضور و گذراندن وقت در آنها ندارند. با این وجود، اندیشمندان صاحب نظر در این حوزه، فضاهای گمشده را به عنوان فرصت های قابل توجه و ارزشمندی برای توسعه شهری و طراحی های خالقانه معرفی می کنند که قابل تبدیل به فضاهای شهری مطلوب، سرزنده و حضورپذیر به ویژه در مراکز شهرها هستند. این تحقیق با مطالعات کتابخانه ای و بررسی نمونه های موجود سعی در تبیین مفهوم فضاهای رهاشده شهری و راهکارهای طراحی این فضاها پرداخته است. نحوه برخورد در دو حالت ایجاد فضای سبز و طراحی فضای زیر پل می باشد که به صورت سیایت های طراحی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، فضای شهری ، رها شده