بررسی عوامل موثر در ایجاد حس تعلق خاطر به مکان در محلات قدیمی شهر تبریز

مفهوم مکان و حس مکان از مهمترین مسائل در شهرسازی معاصر می باشد. در گذشته شهرها دارای پتانسیل های بالایی در زمینه ارتباط و تعامل انسان و محیط بوده اند. اما امروزه به دلیل ساخت شهرها طبق یک الگوی ثابت و منظم و برگرفته از الگوی غربی شهرسازی مدرن در زمان پهلوی، شهرها فاقد معنا و جذابیت مورد نظر جهت حضورپذیری افراد با هدف گذران اوقات فراغت و خاطره سازی می باشند؛ به عبارت دیگر، امروزه شهرها صرفا محلی جهت رفت وآمد افراد و رسیدن به نیازهای روزمره می باشند و هیچگونه هویتی در پی ندارند. توجه به این موضوع به خصوص در شهرهای سنتی ایرانی-اسلامی که هنوز بعد از سالها بافت تاریخی، فرهنگی و هنری خود را در برخی محلات حفظ نموده حائز اهمیت می باشد. هدف از انجام این پژوهش؛ بررسی عوامل موثر در ایجاد حس تعلق خاطر به مکان در محلات قدیمی شهر تبریز می باشد. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته و جمع آوری اطلاعات آن، از مطالعات اسنادی، کتابخانه ها و بررسی پژوهش های پیشین انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که؛ با توجه ویژه به بافت های تاریخی شهر تبریز، توجه به بعد کالبدی آنها، بهسازی، تغییر کاربری بناهای قدیمی به کاربری های شهری جدید، ایجاد عناصر طبیعی، در نظر گرفتن امکانات تفریحی و سایر عوامل که ذیل نتایج پژوهش به آنها اشاره خواهد شد؛ می توان امکان فعالیت این بناها را در زمان حال به وجود آورد و همچنین موجب حضورپذیری افراد در این مکان ها، ایجاد تعاملات اجتماعی، خاطره سازی و افزایش حس تعلق افراد به این مکان ها شد.

کلیدواژه ها:

حس تعلق خاطر به مکان ، شهرسازی ، بافت قدیمی ، تبریز ، تعاملات اجتماعی