طراحی مدرسه بدون رقابت با هدف ارتقا خلاقیت

سالهاست که نظام آموزش عالی کشور، نیاز به تغییر و بهبود را در خود احساس نموده و سعی کرده از روش های پیشرفته امروزی در این جهت بهره برداری کند تا در ارتقای شخصیت معنوی، تربیت نیروی فکری و عقالنی و تربیت اجتماعی، عاطفی و جسمی آنها کمال تاثیر را داشته باشد. آنچه دغدغه خاطر بوده اینکه چگونه می توان با بهبود کیفیت فضایی بر کیفیت آموزش تاثیر مثبت نهاد و نیز چگونه می توان محیطی خالق و پویا بوجود آورد؟ از آنجا که بخش اعظم پرورش افراد در مدارس صورت می گیرد و کودکان بیشترین قابلیت را در یادگیری خواهند داشت و نقش آموزش و پرورش و محیط کالبدی مدارس در این امر بسیار موثر خواهد بود. به واسطه امکانات و شرایط محیط است که معلمان و مسئولان مدرسه خواهند توانست از روش ها و راه حل های نوین استفاده نمایند. در این پژوهش تلاش شده است به این پرسش پاسخ داده شود که دانش آموزان در مدرسه چگونه باید بیاموزند تا بتوانند برای زندگی در دنیای متغیر و متحول فردا آماده شوند؟ برای پاسخ گویی به این پرسش بعد از تجزیه و تحلیل مقالات و متون متعدد چنین برداشت گردید: مادامی که در مدرسه، کلاس ها همچون فضایی با نیمکت های ردیفی و پشت سر هم، راهروها طویل و تاریک و فاقد عنصر خالق، حیاط، فضایی صرفا باز بدون هیچ گونه نوآوری باشد، کودک در آن نه تنها رشد و پرورش نمی یابد بلکه موجودی فاقد خلاقیت خواهد. لذا هدف، دست یافتن به طراحی مدرسه ای که از حالت کسالت بار خارج شده، و فضایی پویا و قابل تغییر باشد و دانش آموزان افرادی فعال، خالق، پرشور و با انگیزه، برای آینده جامعه پرورش یابند. در آغاز پژوهش به بیان موضوع و مسئله و اهداف پرداخته می شود. و در ادامه معضالت و نواقص مدارس ابتدایی فعلی، بررسی و بعد از انجام مطالعات محیطی بر روی بستر طراحی، راهکارهای معماری برای تحقق مدرسه بدون رقابت با رویکرد خلاقیت پیشنهاد می شود و نهایتا بر اساس این راهکارها و ابعاد فیزیکی مورد نیاز، روند طراحی پیش گرفته می شود و طرح مورد نظر ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

مدرسه ابتدایی ، خلاقیت ، آموزش ، یادگیری