ارزیابی روش های پایدارسازی پله های واقع در سنگ های آهکی

سیستمهای اصلی طبقه بندی توده سنگ از پارامترهای مشابهی برای توده سنگ استفاده می کنند. به دلیل نبود سیستمهای جامع برآورد، تعیین مشخصات واقعی سنگ های درزه دار با دشواری هایی مواجه است. تعداد زیادی از پارامترها با درجات مختلف تاثیر در این تعاریف دخیل هستند. برای دستیابی به یک مقدار قابل قبول، باید تاثیر ترکیبی تمامی پارامترهای موثر محاسبه شود. سیستم های طبقه بندی مختلف دارای برخی محدودیت ها و نقاط ضعف شناخته شده ای هستند که عمدتا به دلیل ماهیت تجربی آن هاست. با این حال، این سیستم ها در عمل بسیار مفید هستند. ازاین رو، نیاز به بهبود کارایی آنها احساس می شود. دو مورد از این سیستمهای طبقه بندی، سیستم RMi و سیستم Q هستند. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق شامل سنگهای رسوبی سازند سروک است. سازند سروک به هفت واحد از ۱ (قدیمیترین) تا ۷ (جدیدترین) تقسیم میشود. در این مقاله، نتایج بررسی زمین شناسی توده سنگ ها در هفت منطقه زمین شناسی که میزبان شیروانی های سنگی هستند، مورد استفاده قرار گرفته است. این اطلاعات همراه با داده های حاصل از آزمایش های مختلف آزمایشگاهی برای برآورد مقادیر Q و RMi در هر یک از مناطق زمین شناسی به کار گرفته شده اند. مزایا و معایب هر دو سیستم مشخص شده و ارتباط بین این دو سیستم از طریق تحلیل های آماری استخراج شده است. این مقاله همچنین نشان می دهد که بین این دو سیستم همبستگیهای ختصی وجود دارد و در نهایت، سیستم های پایدارسازی پیشنهادی توسط هر سیستم تعیین شده است.

کلیدواژه ها:

پایدارسازی ، پله های معدنی ، RMR ، شاخص Q