بررسی آزمایشگاهی اثر مواد افزودنی میکروسیلیس و الیاف PP و روان کننده برای بتن مخصوص تولید قطعات پیش ساخته تزئینی

این پژوهش یک طرح علمی و پژوهشی در مورد بررسی تاثیر همزمان میکروسیلیس، الیاف پلی پروپیلن (PP) و روانکننده ها بر خواص مکانیکی، دوام و ویژگیهای رئولوژیکی بتن مخصوص تولید قطعات پیش ساخته تزئینی است. این تحقیق به دنبال ارائه یک طرح اختالط بهینه برای تولید بتنی با مقاومت بالا، کارایی مطلوب، کاهش ترکخوردگی و بهبود کیفیت سطحی در قطعات پیش ساخته تزئینی است. قطعات پیش ساخته تزئینی، علاوه بر داشتن شکل ظاهری مناسب، باید در برابر عوامل محیطی، سایش و تنش های مکانیکی مقاوم باشند. استفاده از مواد افزودنی مکمل مانند میکروسیلیس و الیاف PP به همراه روانکننده ها، می تواند منجر به افزایش مقاومت فشاری، کاهش ترکخوردگی، بهبود کارایی بتن و افزایش دوام آن شود. با این حال، ترکیب بهینه این مواد و میزان تاثیر هر یک از آنها بر ویژگی های بتن هنوز به طور کامل بررسی نشده است و نیازمند مطالعات آزمایشگاهی دقیق است. به طور کلی توانایی سرویس دهی مصالح سازه ای یک مسئله مهم اقتصادی است. این مسئله، به خصوص در مواردی که مصالح قسمتی از زیرساخت های یک کشور را تشکیل می دهند اهمیت بیشتری می یابند. بتن یکی از مصالحی است که به طور گسترده در توسعه شهرها و زیرساخت های آن به کار می رود. امروزه بتن جایگاه ویژه ای در ساخت انواع سازه ها و قطعات بتنی تزئینی بزرگ و کوچک دارد. مصالح در دسترس، ارزان و همچنین مقاومت بالای آن باعث شده است که به عنوان یکی از پرمصرف ترین مواد در عرصه سازندگی شناخته شود. برخلاف دوام ذاتی بتن، سازه های بتنی زیادی یافت می شود، که خصوصیت خوبی از لحاظ دوام در شرایط خاص از خود نشان نمی دهند و آثار تخریب در این سازه ها تنها پس از گذشت چند ماه از آغاز کاربری قابل مشاهده است. یکی از بزرگترین تهدیدها برای سازه های بتنی در مناطق سرد مثل اردبیل، قرارگیری آنها در معرض چرخه های متوالی یخبندان و ذوب است.

کلیدواژه ها:

بتن پیش ساخته تزئینی ، میکروسیلیس ، الیاف پلیپروپیلن (PP) ، آزمونهای آزمایشگاهی بتن ، مقاومت مکانیکی بتن ، بهینه سازی مخلوط بتن