بررسی تغییرات پارامترهای تراکمی و دوام خاکهای تثبیت شده با گچ

رویکردهای سنتی بهسازی خاک، عمدتا متکی به سیمان و آهک است که سهم قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانهای دارد. بنابراین پژوهشگران برای بهبود خواص مهندسی خاک به دنبال روشهای جدید بهسازی سازگار با محیطزیست هستند. یکی از مواد جایگزین مورد استفاده برای این منظور، گچ در حالت هیدراته و دی هیدراته است. نه تنها میتوان از گچ طبیعی برای بهسازی خاک استفاده کرد بلکه ضایعات صنعتی و محصوالت جانبی را میتوان بازیافت و استفاده کرد. کاربرد موفقیت آمیز این مواد میتواند میزان کربن را با کاهش مصرف سیمان و آهک کاهش دهد. با این حال، یکی از نگرانیهای اصلی در مورد خاکهای تثبیت شده با گچ، از دست دادن مقاومت ناشی از انحلال گچ در آب است. از سوی دیگر سیکل ذوب و یخ و چرخهی مرطوب و خشک شدن میتواند منجر به کاهش قابل توجه در مقاومت شود. این یک رفتار قابل انتظار در خاکهای تثبیت شده به روش شیمیایی از جمله خاکهای تثبیت شده با سیمان و آهک میباشد علاوه بر این، مکانیسم رفتاری خاک بهسازی شده با گچ دارای پیچیدگیهایی است که منجر به گزارش نتایج به ظاهر متناقضی شدهاست. در این مطالعه مروری، تاثیر گچ بر خواص تراکمی، دوام و تاثیرات زیست محیطی خاک بررسی شدهاست.

کلیدواژه ها:

بهسازی خاک ، گچ ، تراکم خاک ، دوام