بررسی تغییرات حدود اتربرگ و مقاومت فشاری محدود نشده در خاکهای تثبیت شده با گچ

با گسترش توسعه شهری به کارگیری روشهای بهسازی خاک در مناطقی که دارای خاکهای مسئله دار هستند، در حال افزایش است. رویکردهای سنتی بهسازی خاک، عمدتا متکی به سیمان و آهک است که سهم قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانهای دارد. بنابراین پژوهشگران برای بهبود خواص مهندسی خاک به دنبال روشهای جدید بهسازی سازگار با محیطزیست هستند. یکی از مواد جایگزین مورد استفاده برای این منظور، گچ در حالت هیدراته و دی هیدراته است. نه تنها میتوان از گچ طبیعی برای بهسازی خاک استفاده کرد بلکه ضایعات صنعتی و محصوالت جانبی را میتوان بازیافت و استفاده کرد. کاربرد موفقیت آمیز این مواد می تواند میزان کربن را با کاهش مصرف سیمان و آهک کاهش دهد. با این حال، استفاده از گچ به دلیل حاللیت متوسط در آب، چالشهایی از جمله تشکیل کانیهای رسی متورم شونده تحت شرایط خاص و تمایل به جذب آب و متورم شدن به محض قرارگرفتن در معرض آب را به همراه دارد. علاوه بر این، مکانیسم رفتاری خاک بهسازی شده با گچ دارای پیچیدگیهایی است که منجر به گزارش نتایج به ظاهر متناقضی شده است. در این مطالعه مروری، تاثیر گچ بر خواص مکانیکی و مهندسی خاک از جمله مقاومت فشاری محدود نشده (UCS) و حدود اتربرگ بررسی شدهاست.

کلیدواژه ها:

بهسازی خاک ، گچ ، مقاومت فشاری خاک ، دوام