بررسی عملکرد الیههای ترمیمی بتن ژئوپلیمری در شرایط محیطی مخرب

تولید سیمان باتوجه به انتشار گازهای گلخانه ای باعث آسیب به محیط زیست می شود. از طرفی بتن معمولی در محیطهای خورنده مانند آب دریا و سیکل ذوب و یخ و غیره از دوام خوبی برخوردار نمی باشد و همچنین در ترمیم سازه های دریایی کارایی مناسبی از خود نشان نداده است. بنابراین در ترمیم بتن معمولی برای جلوگیری از تخریب کل سازه و جایگزین کردن مصالح دیگر به جای استفاده از سیمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بتن ژئوپلیمری به دلیل دوام بالاتر نسبت به بتن معمولی و همچنین استفاده از مواد طبیعی و ضایعات کارخانجات به عنوان پودر پایه و عدم استفاده از سیمان، حامی محیط زیست بوده و با عنوان بتن سبز نامیده می شود. در این پژوهش با توجه به نیاز ترمیم سازه های دریایی ساخته شده با بتن معمولی، از بتن ژئوپلیمری ترمیمی بر پایه سرباره استفاده شده است و با ساخت نمونه های استوانه ای ۲۰×۱۰ سانتیمتری با بتن معمولی و برش زدن عمودی نمونه ها بعد از حدود ۳ ماه و ترمیم با استفاده از بتن ژئوپلیمری و قرار دادن نمونه های ترمیمی درون آب دریا و به مدت یک سال، مقاومت چسبندگی نمونه های ترمیمی به روش آزمایش برزیلی اندازه گیری شده است. بر اساس نتایج بدست آمده از مقاومت چسبندگی نمونه های ترمیمی بتن قدیم و بتن ژئوپلیمری ترمیمی در زمان های هفت روزه تا یک ساله نشان دهنده روند صعودی مقاومت از ۱.۳۹ به ۲.۲۹ مگاپاسکال می باشد. در ادامه میزان جمع شدگی بتن ژئوپلیمری ترمیمی مورد آزمایش قرار داده شده است. میزان تغییرات حجم نمونه های قرار گرفته زیر آب دریا در ابتدا به میزان ۰.۰۴۵ میلیمتر افزایش حجم داشته و سپس به میزانی که افزایش حجم داشته است در طول ۲۸ روز کاهش حجم پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

بتن ژئوپلیمری ترمیمی ، سرباره ، مقاومت چسبندگی ، جمع شدگی ، محیط مخرب