بررسی تاثیر مدل انتخابی ابزار بر روند شناسایی ساختار کنترل

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 101

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICAHU01_1672

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1404

چکیده مقاله:

در طراحی هر سیستم مهندسی، مهندسان باید تصمیمات بسیاری اتخاذ کنند و هدف نهایی چنین تصمیماتی، کمینه کردن تالش لازم و بیشینه کردن سود موردنظر است. دستیابی به بهترین نتیجه در شرایط داده شده را به ینهسازی گویند. بنابراین می توان بهینه سازی را به عنوان فرآیند یافتن شرایطی که مقدار بیشینه یا کمینه یک تابع را به دست می دهد تعریف کرد. الگوریتم بهینه سازی فراابتکاری (Iteration Dependent Optimizer) IDO، زیرگروهی از الگوریتم ازدحام ذرات (Particle Swarm Optimization) PSO است و عملکرد این روش را بهبود می بخشد. در این الگوریتم حرکت هر فرد به سمت بهترین عضو از جمعیت با یک بردار غیر خطی نشان داده می شود که با توجه به زمان گسسته، با یک عدد به عنوان نماد تکرار نمایش داده می شود. با اجرای این تغییر، سرعت هر یک از اعضای جمعیت بوده و منجر به یافتن راه حل بهتر می شود. الگوریتم های بهینه یابی بسیار گسترده و متنوع هستند. حیطه و دامنه کاربرد، همچنین کارآمدی آنها در زمینه های مختلف مهندسی متغیر بوده و به نوع مسئله بهینه یابی وابسته است. در این پژوهش، ظرفیت روش بهینه سازی IDO در شناسایی پارامترهای مدل ریاضی یکابزار کنترل نیمه فعال (میراگر MR) که رفتار غیرخطی قابل توجهی دارد موردبررسی قرار خواهد گرفت. مجموعه اطلاعات موجود بر اساس دو مدل ریاضی شناخته شده با دو فرم ریاضی کامال متفاوت در اختیار روش بهینه سازی IDO قرار گرفته است و سپس از این روش جهت شناسایی مدل با استفاده از نرم افزار متلب (Matlab) استفاده شده است. روش IDO، تولید یکی از فارغ التحصیلان دوره دکتری گروه عمران – سازه دانشکده فنی دانشگاه گیلان است که به عنوان یکی از نتایج رساله دکتری ایشان حاصل شده است. نتایج تحلیل های عددی نشان می دهد که روش IDO ظرفیت دستیابی به ضرایب مدل ریاضی مبنای رفتار این میراگر را دارا است و این توانایی وابستگی چندانی به محدوده اولیه پارامترهای مدل نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

آزمایشگاه مجازی ، ابزار کنترل نیمه فعال ، روش بهینه سازی IDO ، میراگر MR

نویسندگان

محمدرضا رحمتی حق نژاد

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران-سازه، دانشکده پردیس، دانشگاه گیلان

آرش بهار

دانشیار مهندسی عمران دانشکده فنی، دانشگاه گیلان