شناخت عوامل اساسی و متفاوت در دیدگاه های مختلف درباره ی معماری پایدار با رویکرد ارتباط انسان، طبیعت، معماری

توسعه ی پایدار، یک ایده و اصطالح بسیار گسترده است که معانی متفاوت بسیاری دارد و در نتیجه واکنش های مختلفی را برمی انگیزاند. مفهوم توسعه ی پایدار، یک نوع تالش برای ترکیب مفاهیم در حال رشدی درباره ی حوزه ای از موضوعات محیطی با موضوعات اجتماعی اقتصادی می باشد. هدف اصلی توسعه پایدار، تامین نیازهای اساسی، بهبود و ارتقای سطح زندگی برای همه، حفظ و اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده ای امن تر و سعادتمند تر ذکر شده است؛ که شامل اهداف اقتصادی، محیطی و اجتماعی می باشد. معماری پایدار به معنی یک فرآیند است که می تواند تکرار شود. پایداری یک مفهوم است که بیشتر و بیشتر به عنوان اندازه ارزش یک روش به کار برده می شود. روشی که با نیازهای حفاظتی معاصر از طریق یک رفتار تکرار پذیر و بادوام مواجه می شود. بنابراین در این جا روی فرآیند به اندازه محصول نهایی توجه می شود. یک ترکیب معماری پایدار، نمی تواند به عنوان یک محصول ساخته شده آماده، از یک مکان به مکان دیگر منتقل شود. خط مشی معماری پایدار چند مشخصه را ارائه می کن، ولی هر یک از پایداری محی طی، پایداری اجتماعی- اقتصادی و .. اساسا ویژگی های محتوایی هستند که به منابع موضعی و محلی موجود یا به حقوق و سنت ها و نیازهای مردم محلی، مربوط هستند. همان طور که گفته شد نه شرایط طبیعی و نه اجتماعی نمی توانند وضعیت ها ی برتری نسبت به یکدیگر داشته باشند. یک فرایند هم ساختی می بایست تشخیص داده شود و جستجو گردد. در این مسیر به جای اینکه طبیعت را یک موجود مستقل و بیرونی به حساب آوریم که باید ذخیره شود و یا مورد بهره برداری قرار گیرد، می بایست از راههای مختلف طبیعت را درک کنیم و با آن ارتباط برقرار نماییم. سرچشمه های بحران معنوی معاصر را می توان در کنار گذاردن وجه مقدس طبیعت در نگاه به آن دانست.

کلیدواژه ها:

توسعه معماری ، معماری پایدار ، انسان ، طبیعت ، معماری