نقش همگرایی فناوریهای NBIC در توسعه مصالح پیشرفته برای کاربردهای صنعتی و عمرانی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 68
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICAHU01_1585
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
همگرایی فناوری های NBIC (نانو، بیو، اطلاعاتی و شناختی) به عنوان یک رویکرد نوآورانه، نقش کلیدی در توسعه مصالح پیشرفته برای کاربردهای صنعتی و عمرانی ایفا می کند. این فناوری ها از طریق تعامل و همافزایی، قابلیت بهبود خواص مواد و ارتقای فرآیندهای تولید را فراهم می سازند. فناوری نانو با کنترل ساختار مواد در مقیاس اتمی، امکان بهبود مقاومت مکانیکی، دوام، و کارایی حرارتی مصالح را ایجاد کرده است. فناوری های بیولوژیکی، با الهام از فرآیندهای طبیعی، به تولید مصالح زیست سازگار و پایدار با ویژگی هایی همچون خودترمیمی و کاهش اثرات زیست محیطی کمک می کند. همچنین، فناوری اطلاعات با ابزارهایی مانند مدل سازی، شبیه سازی، و تحلیل داده های بزرگ، امکان طراحی و ارزیابی دقیق تر مواد و مصالح را فراهم می آورد. در کنار این ها، فناوری شناختی با استفاده از الگوریتم های هوشمند و یادگیری ماشینی، فرآیند تصمیم گیری و بهینه سازی تولید مصالح را تسهیل می کند. همگرایی این فناوری ها در صنعت عمران نه تنها به بهبود عملکرد و کیفیت مصالح ساختمانی کمک می کند، بلکه به کاهش هزینه ها، افزایش پایداری و ایمنی، و بهبود کارایی فرآیندهای ساخت و نگهداری سازه ها منجر می شود. این فناوری ها می توانند با ایجاد مصالح هوشمند و خودترمیمی، به مقابله با چالش های محیطی و اقتصادی صنعت عمران پرداخته و به پیشرفت سریع تر این حوزه کمک کنند. با وجود چالش هایی مانند هزینه های بالا و نیاز به همکاری های میان رشته ای، پتانسیل های این فناوری ها برای ایجاد سازه های مقاوم تر، هوشمندتر و با عمر طولانی تر، آن ها را به ابزاری ضروری در صنعت عمران تبدیل کرده است. این مقاله به بررسی نقش همگرایی فناوری های NBIC در توسعه مصالح پیشرفته برای کاربردهای صنعتی و عمرانی پرداخته و چالش ها، فرصت ها و تاثیرات آن بر صنعت ساخت و ساز را تحلیل می کند. در نهایت، همگرایی این فناوری ها می تواند به ایجاد ساختارهایی پایدار، مقاوم و هوشمند در مقیاس جهانی منجر شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیدرضا یی فر
استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
امیرحسین درخشان نژاد
دانشجوی دکتری عمران – سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران