آنالیز شیوههای ریتم خوانی در ایران

ریتم در آموزش موسیقی به عنوان یکی از زیرساخت ها به شمار می رود، بنابراین مدرسینی که وظیفه آموزش ریتم را به هنرجویان عهده دار هستند هر یک به شیوه های تالش می کنند تا بتوانند مطالب مورد نیاز هنرجویان خود را آموزش بدهند. در میان شیوه های موجود برای آموزش ریتم خوانی شیوه هایی که در این مقاله مورد تحقیق واقع شده است، به شیوه تا کا دی می (ta ka di mi) معروف است و طرفداران خاص خود را دارد. سوال اصلی در این مقاله حول محور چرایی این موضوع است که نوآوری و تنوع در آموزش ریتم مورد مالک باید قرار داشته باشد و یا کارآمدی شیوه آموزش. در راستای جستجوی پاسخی برای سوال فوق الذکر در این مقاله ابتدا توضیحات مختصری در مورد ریتم، وزن و علائم موسیقایی که برای نگارش آنها مورد توافق همگان است را ارائه خواهم کرد سپس نحوه آموزش ریتم تا کا دی می را ضمن آنالیز، توضیح خواهم داد. در پایان این مقاله نقاط قوت و ضعف این شیوه را گوشزد خواهم کرد، که پس از مطالعه این تحقیق هنرجویان و هنرآموزان موسیقی با دانش بیشتر و آگاهانه از این شیوه ریتم آموزی استفاده کنند و یا اطلاعات هرچند اندک در مورد آن و نحوه عملکرد هنرجویان آموزش دیده با این شیوه را داشته باشند.

کلیدواژه ها:

ریتم ، ریتم خوانی ، ta ka di mi ، آموزش موسیقی