بررسی مبانی معماری سنتی ایران در مساجد(مطالعه موردی مسجد نو شهرستان شهرضا)
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 29
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICAHU01_1479
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به این پرسشهاست که در معماری اسلامی مساجد دارای چه جایگاهی هستند و کدام یک از اصول و مبانی معماری اسلامی در مسجد نوی شهرضا استفاده شده است؟ روش انجام پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد و برای جمع آوری داده ها از روش های مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. دوره اسلامی از ابتدا از نوع معماری و استفاده از مصالح اولیه برای ساخت و احداث بناها بهره می گرفت و شاهکارهای بینظیری به وجود می آورده است و در آن آجرکاری، گچبری، کاشیکاری، تزئینات چوبی، نقاشی، آینه کاری و سایر هنرهای تزئینی در اوج زیبایی و مهارت اجرا می شدند. شاخص ترین مکانی که با وجود تکثر و تنوع آن، بر همه بناهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی مسکونی شمول دارد، مسجد است که به منزله مبنایی در بناهای اسلامی شمرده می شود. مراکز مذهبی بویژه مساجد، شاخص ترین مکان ها برای پیگیری یک سبک معماری و همچنین شناخت روحیات مردم و زیبایی شناسی هستند. سپس در این مقاله به بررسی مسجد نوی شهرضا پرداخته شده است تا مشخص شود کدامیک از هنرهای سنتی معماری اسلامی در ساخت آن استفاده شده است. مسجد نوی شهرضا متعلق به دوره قاجار می باشد و به شیوه ی اصفهانی بنا شده است. این بنا با مساحتی در حدود ۱۰۰۰ متر مربع دارای طاقهای ضربی و دو شبستان مناره سنگاب محراب مقرنس کاری شده می باشد. در این پژوهش بخش هایی از مبانی معماری سنتی در این مسجد بررسی شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نیلوفر طاهر
کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه پیام نور تهران