ارزیابی تاثیر طراحی بر فرسودگی شغلی پرستاران با تمرکز بر عوامل محیطی

فرسودگی شغلی یک سندرم روانشناختی است که در اثر انباشت استرس ناشی از کار ایجاد می شود و با عدم تحمل یا همان پرخاشگری، سطوح بالای خستگی عاطفی و ادراک کم کاری فرد مشخص می شود. یک گام مهم در کاهش فرسودگی شغلی، شناسایی پدیده هایی است که قابل مداخله هستند. زمانی که عوامل محیطی مانند هوا، گرما، نور، رطوبت و صدا در سطوح غیر عادی باشند، ممکن است تاثیرات منفی بر افراد حاضر در محیط کار داشته باشند. هدف از این پژوهش که به روش توصیفی انجام شده است، تعیین تاثیر طراحی مرتبط با عوامل محیطی در فرسودگی شغلی پرستاران بوده است. فرسودگی شغلی پرستار تهدیدی برای ارائه مراقبت های بهداشتی ایمن و کارآمد است. این موضوع از اهمیت بالایی در سراسر جهان برخوردار است به طوری که گزارش شده است، فرسودگی شغلی می تواند ۳۰ تا ۵۰ درصد پزشکان و دستیاران آنها و همچنین ۱۰ الی ۷۰ درصد پرستاران را درگیر کند. در این پژوهش با ارزیابی و بررسی دقیق تر عوامل محیطی همانند نور و صدا، ارتباط میان فرسودگی شغلی و طراحی مرتبط با عوامل محیطی مورد بحث قرار گرفته و به دنبال آن راهکارهایی جهت بهبود محیط های استراحت کادر درمان ارائه شده است. ادغام این محیط با طبیعت، استفاده از فضای سبز و گیاهان، نور طبیعی و عایق بندی مناسب صوتی می تواند محیطی آرام برای کادر درمان فراهم نماید و به بازیابی آنها و همچنین پیشگیری از ابتلا به فرسودگی شغلی کمک کند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، پرستار ، طراحی ، عومل محیطی ، اتاق استراحت