تحلیل محتوایی نقش اجتماعی لباس زنان در آثار سینمایی داریوش مهرجویی (مطالعه موردی سه فیلم لیلا، پری، مهمان مامان)

مقدمه و هدف: لباس به عنوان یکی از عناصر کلیدی در زبان سینما، نقش مهمی در بازنمایی شخصیت ها و اجتماعی که در آن زندگی می کنند ایفا می کند. این تحقیق به بررسی نقش اجتماعی لباس زنان در آثار سینمایی داریوش مهرجویی، با تمرکز بر سه فیلم «لیلا»، «پری» و «مهمان مامان» می پردازد. هدف این پژوهش تحلیل چگونگی ارتباط لباس با هویت اجتماعی و فرهنگی شخصیت های زن و تاثیر آن بر روایت داستان است. روش شناسی: این تحقیق از رویکرد تحلیل محتوایی کیفی بهره می برد. با بررسی دقیق صحنه ها و دیالوگ های مرتبط با لباس، سعی شده است تا الگوهای تکراری و مضامین اصلی شناسایی شوند. داده ها از طریق مشاهده مستقیم فیلم ها و تحلیل متون مربوط به آن ها جمع آوری شده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که لباس زنان در این فیلم ها نه تنها بیانگر وضعیت اجتماعی و اقتصادی شخصیت هاست، بلکه به عنوان ابزاری برای بیان احساسات و هویت های مختلف نیز عمل می کند. در «لیلا»، لباس به عنوان نمادی از تضاد اجتماعی و عشق نمایش داده می شود. در «پری»، لباس ها نشان دهنده آرزوها و محدودیت های اجتماعی شخصیت ها هستند. در «مهمان مامان»، لباس ها نماد هویت فرهنگی و سنتی شخصیت ها به شمار می روند. نتیجه گیری و پیشنهادات: تحقیق نشان می دهد که لباس در آثار مهرجویی فراتر از یک عنصر تزئینی عمل می کند و به عنوان ابزاری برای بیان معانی عمیق اجتماعی و فرهنگی استفاده می شود. پیشنهاد می شود که فیلمسازان و پژوهشگران بیشتر به جنبه های اجتماعی و فرهنگی لباس در سینما توجه کنند و از آن به عنوان ابزاری برای تحلیل شخصیت ها و روایت های اجتماعی استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

لباس زنان ، سینمای ملی ، داریوش مهرجویی ، طراحی لباس ، تحلیل محتوا ، نقش اجتماعی