هویت، بومشناسی و نمادشناسی در طراحی فرش و هنرهای تزیینی ایران

این پژوهش با هدف بررسی ابعاد هویت، بومشناسی و نمادشناسی در طراحی فرش و هنرهای تزیینی ایران انجام شد. روش تحقیق به کار گرفته شده، تحلیل مضمون بود که با استفاده از تحلیل محتوای کیفی و کدگذاری، مفاهیم کلیدی و مضامین اصلی از متون و آثار مرتبط استخراج گردید. دادههای این پژوهش از منابع مستند و مصاحبههای تخصصی با کارشناسان حوزه فرش و هنرهای تزیینی گردآوری شد. یافته ها نشان داد که طراحی فرشهای ایرانی به عنوان یک هنر بومی، از سه بعد اصلی هویت فرهنگی، تعامل با بومشناسی و غنای نمادشناسی برخوردار است. همچنین، چالشهایی همچون تغییرات اجتماعی، اقتصادی و فناوریهای نوین باعث کاهش توجه به اصالتهای هنری و فرهنگی در این حوزه شده است. در نتیجه، برای حفظ و تقویت این ارزشها، بازنگری در الگوهای طراحی معاصر و استفاده از مفاهیم سنتی و نمادهای فرهنگی ضروری است. نتیجهگیری کلی نشان داد که ارتباط عمیق میان عناصر هویتی، زیست محیطی و نمادشناسانه میتواند نه تنها به احیای جایگاه فرش ایرانی کمک کند، بلکه بستری برای معرفی فرهنگ ایرانی به جهان نیز فراهم آورد. در نهایت، پیشنهاد شد که مدیران و سیاستگذاران فرهنگی با تقویت ارتباط میان طراحان و محققان، ایجاد بانک اطلاعاتی نمادها و الگوهای سنتی و حمایت از تولید پایدار، به توسعه این هنر ارزشمند کمک کنند.

کلیدواژه ها:

هویت فرهنگی ، نمادشناسی ، بومشناسی ، طراحی فرش ایرانی