تحلیل وبررسی لباس اندرونی و بیرونی زنان قاجار

این پژوهش بنیادی به لحاظ چیستی رویکرد ی کیفی داشته و از نظر روش شناسی تطبیقی تحلی لی است گردآوری داده ها و اطلاعات به روش مطالعات اسناد ی و منابع کتابخانه ای و در موارد ی میدانی انجام شده است. در نهایت از تحلیل یافته ها ای ن نتیجه قابل استنباط است که پوشاک زنان و مردان دربار قاجار تفاوت چندانی با یکدیگر نداشتند و به طور کلی به دو دسته اندرونی و بیرونی تقسیم میشدند که تزیینات متنوع سوزن دوزی مانند گالبتون دوزی قیطان دوزی نقده دوزی مروارید دوزی و.... به تفاخر و زیبایی آنها متناسب با جایگاه و مسند صاحب لباس می افزوده است.اصلی ترین اجزاء تن جامه زنانه دربار عصر قاجار مبتنی بر پیراهن ارخالق و کلیجه بود پیراهن درمیان تمام اقشار جامعه استفاده داشت اما درباره منسوجات کاربردی در این مصرف پارچه ها ی حریر در سطح دربار مقبول تر مینمود از خالق روپوش کوتاهی روی پیراهن بود که آستین آن در صور مختلف کوتاه بلند و سنبوسه دار تعریف میشد و نوع متاخر آن با جلوه تزیینی بیشتر به چیگن معروف بود. انواع پارچه ها ی ساده، محرمات و منقوش در دوخت ارخالق به کار می آمد که متاثر از وضع اقتصادی پوشنده بود. در دوره ناصرالدین شاه کلیجه بیش از پیش رواج گرفت که هر چند آن را بیشتر مناسب فصل سرما میشمارند اما ظاهرا در تمام فصول پوشی ده میشد . این باالپوش که تا میانه های ران بود، غالبا آستینهایی تا آرنج داشت؛ بسیار شبیه به نوع مردانه و همچنین آن خاص متمولی ن بود و به همین نسبت پارچه ها ی ساده گرانبها همچون مخمل یا منقوش به ویژه ترمه در دوخت آن استفاده میشد بدین قیاس دستاورد مشخص این مقاله بر آن گواهی دارد که افزون بر پیراهن به عنوان پوشش معمول ارخالق و کلیجه دو نوع تقریبا متفاوت باالپوش زنانه بودند ارخالق در دوره فتحعلی شاهی رواج داشت اما در تداوم استفاده از آن با تغییر در اندازه آست ینها و کوتاه شدن آنها ارخالق در عصر ناصر ی به هر دو صورت رواج داشت. هم زمان در این دوره، کلیجه به تبع یت نوع کار کرد با پارچه های مرغوب تر دوخته شد و بیش از پی ش رونق گرفت چنانکه اعتبار این شکل از تن جامه نسبتا بلند زنانه با عصر ناصرالدین شاه گره خورده است.

کلیدواژه ها:

قاجار ، حرمسرا ، پوشش بانوان ، سوزن دوزی