جایگاه خط نستعلیق و کوفی و تاثیر آن بر روی لباس اجتماع بانوان

خط وسیله یا هنری است برای ثبت و نوشتن اندیشه ها با استفاده از نشانه ها. بی تردید یکی از مهمترین و یا شاید شگفت انگیزترین ابداعات انسان در هزاره سوم پیش از میلاد خط است که پس از ظهور تمدن ها، رفته رفته شکل ی پیچیده تر و قاعده مندتر به خود گرفت. به مرور زمان، رسمالخطهای مختلف با ویژگی های خاص خود از جمله زیبایی، سرعت و غیره اختراع شدند. این رسمالخطها با توجه به خواستگاه خود و زیبایی های بصریشان، تبدیل به نمادی فرهنگی و هنری شدند. حال به عنوان پرسش اصلی پژوهش حاضر، باید گفت آیا میتوان از رسمالخطهای به عنوان نماد ی فرهنگی و تاریخی، در طراحی لباس اجتماع استفاده کرد؟ پاسخ به این پرسش نیازمند شناخت ویژگیهای خط، مبانی استفاده از هنر حروفنگاری و نیاز روز جامعه و مولفه های اصلی طراحی لباس ایرانی اسلامی میباشد. در پژوهش حاضر هدف کاربرد خط با استفاده از حروفنگاری برای تزیین و انتقال مفاهیم بر رو ی پارچه و لباس اجتماع بانوان در نظر گرفته شده است، زیرا امروزه طرح های لباس موجود در باز برگرفته از فرهنگ های غربی است لذا به همین جهت دو رسمالخط نستعلیق و کوفی که سابقهای ایرانی داشته برای این منظور انتخاب شد. خط کوفی و نستعلیق از شاخصترین خطوط اسلامی و پرکاربرد در ایران میباشند. نستعلیق از شیوه های خوشنویسی فارسی و دومین خط ویژه ایرانیان است. خط کوفی با اینکه یکی از قدیمیترین خطوط اسلامی است اما بدلیل سادگی، ساختار منظم و دقیق هندسی، رابطه بین رنگ و خط و سطح، بسیار مورد توجه قرار دارد. در این پژوهش طراح ی تنها به منزله یک تصویر منتقل شده بر رو ی لباس نبوده و با تار و پود لباس تلفی ق شده، شکل و کاربری آن را دچار تغییر میکند، تاثیر رنگ را در نظر میگیرد و بر روی زیبایی بصری بیشتر از معانی نهفته در عبارت تاکید دارد اما انتقال دهنده فرهنگ ایرانی اسلامی می باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی پارچه و لباس ، لباس اجتماع ، خط نستعلیق ، خط کوفی