بررسی تاثیر هنرمندان اروپایی بر نقاشان دوره صفویه و الهام گیری از آثار آنها در طراحی لباس بانوان

نقاشی ایران در سده یازدهم، تاثیرات اروپایی را تجربه می کرد. بدین سان دورانی جدید در تاریخ نقاشی ایران آغاز شد که تا اواخر سده سیزدهم هجری قمری ادامه یافت. در این دوران، شاهد انواع الگوبرداری از نقاشی طبیعت گرای اروپایی هستیم که اصطلاح فرنگی سازی در این مورد مصداق کامل دارد. با ورود نقاشی های غربی به ایران، به تدریج نقاشان ایرانی از حوزه کتابت و تصویرسازی کتاب فاصله گرفته و به نقاشی روی بوم و دیوار روی آوردند. در این دوران به موازات کاهش ترکیب بندی های روایی، چهره نگاری ها افزایش یافت. در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی عواملی است که، باعث نوآوری و فرنگی سازی در سبک نقاشی دوره صفوی و تحول واقع نگاری در ایران شده است. پژوهش حاضر در صدد پاسخ به دو سوال بود که گرایش هنرمندان دوره صفویه به نقاشان اروپا متاثر از چه عواملی بوده و بازتاب تاثیر پذیری از هنر غرب به چه صورت و در آثار کدام هنرمندان نمایان گشته است؟ و چگونه می توان از این نقاشی ها به شیوه ای نوآورانه در طرحی لباس معاصر بانوان بهره جست؟ نتایج تحقیق نشان داد که، به دلیل گرایش شاهان صفوی، اثر پذیری از چند طریق صورت گرفت که عبارتند از: آثار هنری اروپایی وارد شده به ایران و تماس مستقیم با نقاشان اروپایی مقیم اصفهان، نقاشی ارمنیان ساکن جلفای نو و آثار نقاشان مکتب گورکانی هند. نقاشان ایرانی از جمله محمد زمان، علیقلی بیک جبادار، شفیع عباسی که با تاثیر پذیری از نقاشان اروپایی سایه پردازی، چهره پردازی واقع نما را در نقاشی های خود به کار گرفتند و با استفاده از ابزار نقاشی هنرمندان اروپایی مانند بوم رنگ روغن از نقاشی غرب بهره مند شدند. از این نقاشی ها که گنجینه های غنی هستند می توان الگوبرداری کرد و طرح های مختلفی را برای لباس های بانوان در دوره معاصر طراحی کرد.

کلیدواژه ها:

نقاشی صفوی ، طبیعت گرایی ، هنرمندان اروپایی ، فرنگی سازی ، طراحی لباس