تحلیل عناصربصری نقاشیهای سقاخانه ای وقابلیت استفاده ا ز فرم و نقوش آن در طراحی پارچه از نگاه زیبایی شناسی

نقاشی سقاخانه ای، جریانی هنری و مکتبی نوگرایانه در هنر ایران، با الهام از هنرهای سنتی و بومی، به دنبال هو یت ایرانی در نقاشی مدرن بودکه دردهه ۴۰ درکشور شکل گرفت. این مکتب با بهره گیری از عناصر بصری مانند فرم، خط، رنگ و نقش، آثاری بدیع و متمایز خلق کرد. مقاله حاضر به بررسی قابلیتها ی بصر ی نقاشی سقاخانها ی و کاربرد آن در طراحی پارچه می پردازد. در این راستا، ابتدا به معرفی مکتب سقاخانه ای و ویژگی های بارز آن، از جمله فرم، خط، رنگ و نقش پرداخته می شود. سپس، با تحلیل زیبایی شناسانه ی برخی نقاشی ها به بررسی عوامل اجتماعی موثر در پیدایش این مکتب و تاثیرات نقاشی غربی به شیوه توصیفی تحلیلی پرداخته و بر پتانسیلهای این عناصر بصری در طراحی پارچه و چگونگی الهام گیری از آنها در خلق طرح های نو ین و اصیل ایرانی میپردازد.بدین منظور ابتدا به معرفی طراحی پارچه ولباس و سپس به سبک و ویژگیهای ظاهری ومحتوا ی آثار و نقاشان پرداخته، هدف گروه از خلق آنها، چگونگی واکنش جامعه مخاطب و دلایل آن، همین طورشرایط اجتماعی زمینه ساز ظهور این مکتب را تحلیل میکند. در نهایت، با ارائه نمونه هایی از کاربرد نقاشی سقاخانه ای در طراحی پارچه، به اثبات کارایی و خلاقیت این مکتب در حوزه طراحی پارچه می رسد .تحلیل حاضر در جستجوی شناخت و استفاده کاربردی از آثار این مکتب میباشد. در آخر براساس تحلیل زیبایی شناسانه آثار نقاشان مکتب سقاخانهای به طراحی پارچه از بین گزیده ای از آنها می پردازد. روش گردآوری مطالب کتابخانه ای و از طریق فیش برداری است.

کلیدواژه ها:

نقاشی سقاخانه ای ، عناصر بصری ، نقوش ، طراحی پارچه