کنش رمزی، تقابلی و هم سازه ای رنگ در فضاسازی و تصویرپردازی هفت پیکر نظامی

رنگ، برآمده از فرهنگ و هنر ایرانی که مفاهیم سهل و عمیق جهان را به صورت کدگذاری های بسیار پیچیده ای به ما منتقل می کند و نگاه، راهبرد حاصل تجلی زیبایی و آفرینش معنا به شعار مرموز و هر رنگ به فعل خود حامل پیام و رمزی است. از این رو بر مبنای نگاه حکمی و فلسفی ایرانی رنگ کورنگی هنرمند در عرصه آفرینش هنری، فرآیندی کاملا آگاهانه و رخدادی از پیش تعیین شده است. یکی از مصادیق نگاه حکمی و فلسفی ایرانی رنگ کورنگی، رنگ «هفت پیکر» نظامی است. رنگ، عنصر اصلی در فضاسازی این اثر است و برای رنگ استعاره های عددی ایجاد می شود تا عملکرد رمزی رنگ ها بیشتر به نمایش درآید. در این پژوهش با توجه به اینکه نظامی از کارکرد تقابلی و هم سازه ای رنگ در فضاسازی و تصویرپردازی بهره می برد، سعی شده است تا با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، به بررسی چگونگی تاثیر رنگ در خلق معنا و مفاهیم پنهان در متن هفت پیکر پرداخته شود. این پژوهش درصدد است تا نقش و تاثیر نگار را فراهم سازد. بر این ترتیب رنگ مولفه ای می کوشیم به شیوه ای توصیفی تحلیلی، نخست به تاثیر عنصر «رنگ» در تحقق مفهوم «زیبایی» و «درک بینایی» بپردازیم و در ادامه به باستان شناسی عملکرد نمادین و رمزی رنگ با واسطه کنش تقابلی و هم سازه ای آن بپردازیم تا از مسیر این شناخت بتوانیم به دریافتی کامل تری از درون مایه های فردی، محتوایی، موضوعی و نسخه خطی هفت پیکر دست یابیم.

کلیدواژه ها:

رنگ شناسی ایرانی ، هفت پیکر ، ادراک بینایی ، زیبایی ، فضاسازی ایرانی