بازخوانی مفهوم نیرو در آثار معماری و نقاشی معاصر از منظر ژیل دلوز

دلوز، فیلسوفی پساساختارگرا است که آراء و اندیشه وی تحت تاثیر از نیچه، بر نیرو استوار است. وی کار نقاشی را ارائه احساسی می داند که از برخورد نیروها با پیکره، ایجاد می شوند. نقاشی و معماری همیشه در کنار هم بوده اند و با ویژگی های انحصاری در مبانی و صور به دیگری کمک کرده اند. گاهی نقاشی، ایده اولیه معماری بوده و گاهی معماری، موضوع نقاشی شده است. این مقاله، در نظر دارد مفهوم نیرو در نقاشی و معماری را با قیاس بصری میان شکل و فرم این آثار، تبیین نماید. این نوشتار، جستاری است پیرامون مفهوم نیروها از منظر دلوز در نقاشی و معماری معاصر که در آثار نقاشی فرانسیس بیکن و آثار معماری زاها حدید، دیده شده است. هدف از انجام پژوهش، دستیابی به درک مشترکی از هنرمند نقاش و معمار از مفهوم نیروها در خلق شکل و فرم می باشد. برای این منظور، دو هنرمند که در آثارشان به بازنمایی و برداشت از مفاهیم فلسفی دلوز پرداخته اند و در این زمینه پیشرو و مطرح هستند، انتخاب شده اند. روش تحقیق این مقاله، براساس مطالعه تطبیقی بین رشته های و توصیفی-تحلیلی است و مبتنی بر بررسی و تحلیل اطلاعات کتابخانه ای می باشد. در نهایت این پژوهش، نشان می دهد با قیاس مفاهیم فلسفی بین معماری و هنرهای دیگر، می توان به فهم و درک عمیق این مفاهیم پرداخت که در توسعه ایده و عملکرد بهتر طراحان می تواند موثر واقع شود. نگارنده میکوشد تا نظریه های فلسفی در مورد هنر را با شواهدی از آثار هنری همراه کند. می خواهیم بدانیم که چگونه اندیشه های دلوز در نقاشی بیکن و معماری زاها حدید، مصداق می یابد.

کلیدواژه ها:

نیرو ، ژیل دلوز ، فرانسیس بیکن ، زاها حدید ، معماری