نقش "جشن"ها و "رقص" تا پیش از اسلام در تداوم شکلی و ماهوی "نمایش" ایران قدیم

جستار نظریه پردازانه نشان دارد که "رقص" در ایران جدا از زندگی اعتقادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اسطوره پردازانه و حتی اقتصادی، ملی و مراسم مرتبط با آئین، نبوده است و با تغییرات در آن زمینه تاثیر خود را حفظ نموده و هر چند در شکل اغلب متفاوت از قبل ظاهر شده است. در ذات خود وجود تداوم بخشیده است. مطالعه حاضر نشان می دهد، "نمایش رقص" که کامل تر می شود، حاکی از نظریه تداوم نمایش زاده مناسک و مراسم مذهبی است چنانچه کاربست با مناسک و رنگ های اعتقادی توام بوده که نشان ملی و عقیدتی به واسطه حضور ثبت خود "توتم" و "تبار" است. پرسش که "رقص" با مناسک و رنگ امری توام که نشان از رقص های اعتقادی و تا راقص های پیش از "توتم" و "تبار" ایران است. مدعا حکایت از مهم ترین مباحث تاریخی دارد که جنبه های مختلف قابل پیگیری است. مقاله حکایت از مهم ترین جنبه های ایران قدیم بدون حضور کاربردی "رقص" و "نمایش" بوده است که موضوع تا قبل از ورود دین یکتاپرست – اسلام – به "ایران" قابل پیگیری است.

کلیدواژه ها:

مراسم ، رقص ، جشن ، ایران ، فلات ، نمایش