تعمقی در باب امرقدسی در معماری سنتی از دیدگاه سنتگرایانه سید حسین نصر

تهیسازی فرهنگ انسانی از محتوای قدسی آن در فرآیند سکوالرسازی، خبر از مرگ خدایی می دهد که نیچه مدت ها قبل از آن خبر داده بود. نیهیلیسم و مرگ حقیقت انسانی نتیجه زدایش امرقدسی از چهره نژاد انسانی است. احیای امرقدسی به طور تنگاتنگی، با احیای سنت هم بسته است. از اینرو تالش انسان معاصر برای احیای سنت و زندگی، همان جست وجو برای کشف دوباره معرفت قدسی است. هنر سنتی از معرفت قدسی جداییناپذیر است، چراکه اساس آن گونه از شناخت طبیعت است که دارای یک ماهیت باطنی و قدسی است و همچنین ابزاری است برای انتقال معرفتی که ویژگی قدسی دارد. متعاقب این امر معماری سنتی نیز از یک ماهیت قدسی نشات گرفته است و هم خود به مانند ابزاری مجرا و طریقی برای یافتن آن معرفت است و همانند دین، حقیقت و حضور است. به زعم سید حسین نصر معماری به عنوان هنری قدسی با آگاهی از ماهیت جوهری اشیا و فارغ از جوانب عرضی شان، بر بنیاد حقیقت استوار شده است. چنین هنری به معنای واقعی هنری کاربردی است و محیطی را فراهم میآورد که آ دمی در جهانی از معنا مطابق با حقیقت سنت مورد نظر به سر میبرد و می زید و از این طریق هم روح خالق خویش و هم روان جمعی جهانی را که از آن برخاسته است را ارتقا میدهد.

کلیدواژه ها:

سنت ، سنت گرایی ، سید حسین نصر ، امرقدسی ، معماری