بررسی مرگ مولف در چیدمان سرزمین هیچ کس اثر کریستین پولتانسکی با تکیه بر آرای رولان بارت

هنر دوران معاصر دنبال به لذت بدون غرض مخاطب نیست بلکه با تجربه زیسته انسان ارتباطی تنگاتنگ دارد. کریستین پولتانسکی به خاطر چیدمان های عکاسی و سبک خاصی از هنرمندان برجسته دوران معاصر شناخته می شود. خاطره، فراموشی و مرگ از موضوعات اصلی در آثار اوست و همواره در جستجوی ساختن یادواره ای برای مردگان گمنام، و به طور خاص آنهایی که نادید گرفته شده اند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای، به بررسی چیدمان 'سرزمین هیچ کس' (۲۰۱۰) پولتانسکی می پردازد. این چیدمان مفهومی شامل سی تن لباس مستعمل و ۳۰۰۰ صندوق امانات با کلیدهای گمشده بود که در سال وقوع تاسیس خانه پارک اونیو منتشر شد. مقاله حاضر به منظور تحلیل این چیدمان در نشانه های متون و آثار هنری و همچنین نظریه مرگ مولف، با رجوع به آرای رولان بارت صورت گرفته است. نتایج حاصل چنین شد که آنچه در این امر مورد توجه بوده، فراهم نمودن بستری هنری برای نمایش انسانی است که قبل از این، دلالت زیباشناختی نداشته اند. تاثیرگذاری این چیدمان مفهومی، به واسطه خارج نمودن اشیا از کارکرد واقعی شان و انتساب نقشی نمادینه به آنهاست. پولتانسکی تلاش خلاقانه اش، درک این بافت، به دلیل برداشتن تجربه واقعی از حضور انسان، کارکردی نمادینه ای یافته است. این امور موجب درگیری سوژه، تاویل و آفرینش معنا از جانبی بود. جهان نشانه ای که پولتانسکی آفریده، تنها با دو وجه متن و خوانش مخاطب مواجه بوده و به هیچ عنوان معطوف به مرگ مولف نخواهد رسید.

کلیدواژه ها:

هنر مفهومی ، معنا ، رولان بارت ، مرگ مولف ، نشانه