بررسی تاثیر مولفه های معماری ایرانی – اسلامی در ایجاد تعاملات اجتماعی در مجموعه های بومگردی

بکارگیری شاخصه های معماری اسلامی-ایرانی همواره ما را به سمت دست یابی به مکآنهایی با کیفیت مناسب برای استفاده سوق میدهد؛ اما به نظر می رسد که این الگو ها در مواجهه با مظاهر دنیای مدرن از مبانی اعتقادی خود فاصله گرفته اند و مبتلا گسست معنا شده اند؛ که این گسست نه تنها در کالبد شهر ها بلکه در رفتار شهروندان نیز تاثیر می گذارد. از انجا که هویت معماری ایرانی الهام گرفته از شاخص ها و الگوهای معماری اسلامی است، لذا واجب و الزمست که فضایی به عنوان مرکز فرهنگی در شهرها وجود داشته باشد تا از کالبد ان تادرونش، اموزش دهنده ی فرهنگ و هویت ایرانی باشد. برای دست یابی به هدف اصلی پژوهش که ارتقاءکیفیت فضاهای فرهنگی ب ه منظور افزایش تعامالت اجتماعی و تکمیل اطالعات لازم روش تحقیق معرفی شده روش تحقیق کمی- کیفی می باشد. تحقیق کیفی ماهیتی چند روشی دارد که رویکرد تفسیری – طبیعت گرا به موضوع بحث مورد نظر را شامل م یشود. به ا ین معنا که پژوهشگران کیفی ، پدیده ها را در شرایط خود مطالعه میکنند. تالش آنها فهم یا تفسیر پدیده ها از نظر معانی مورد نظر مردم است. تحق ی ق کیفی شامل استفاده آگاهانه و گردآوری مجموعه ای از داده های تجربیست. با وارسی و تجزیه چشم انداز نظریه پردازان در مفهوم فرهنگ و عناصر هویت بخش سعی بر ارائه ی مولفه های معماری سازنده فرهنگ خواهد شد .در راستای موضوع تحقیق افرادی چون آلتمن ایرون(۱۳۸۲ ) در آثار خود به معیارهای محیط و رفتار اجتماعیمیپردازند. همچنین محمد تقی رهنمای(۱۳۹۰) ، مریم سامری(۱۳۸۹) ، محسن تابان (۱۳۸۹ ) و عده کثیر دیگری از طراحان و معماران، در آثار خود به اهمیت بعد اجتماعی و تاثیر آن بر فضاهای فرهنگی و فضاهای شهری و در نهایت ایجاد فضاهایی انسان مدار پرداخته اند.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فرهنگی ، ایرانی ، اسلامی