بررسی راهکارهای عملی جهت تداوم کسب و کار بر مبنایBCM منطقه ای به هنگام وقوع بالیای طبیعی

می دانیم اختلال در کسب و کار در نواحی مشخص با مقیاس باال، انعطاف پذیری جامعه را به ویژه در کسب و کارهای مستعد آسیب تضعیف نموده و تاثیر مضاعفی بر اقتصاد جهانی، منطقه ای و ملی خواهد گذاشت. کارآمدی برنامه های از پیش طراحی شده در بنگاه های خصوصی، هنگامی که اختلال در منابع مشترک همچون انرژی، آب، حمل و نقل و ارتباطات رخ دهد، ناکافی خواهد بود. با در نظر گرفتن آسیب های فزاینده اقتصادی اخیر که به واسطه بالیای طبیعی رخ داده است و به رسمیت شناختن بخش خصوصی به عنوان بازیگر اصلی و شریک مدیریت بحران، کارزار جهانی کاهش خطر فاجعه در سال ۲۰۱۳ بر ضرورت برنامه هایی مانند تالش های بخش خصوصی در راستای کاهش ریسک و درس آموخته های مربوط به توسعه کسب وکار با عنایت به پرورش فرصت های جدید برای مشارکت های فی مابین بخش های خصوصی و دولتی تاکید نموده است. BCP (برنامه های تداوم کسب و کار از پیش طراحی شده) منطقه ای چهارچوب و جهتی برای کاهش هماهنگ مقادیر آسیب و اقدامات جبرانی ذینفعان شامل بنگاه های شخصی، مدیران صنعتی، دولت های محلی و مدیران زیربنایی برای تداوم کسب وکار منطقه ای خاص به صورت کلی می باشد. پس از این مرحله BCM (مدیریت تداوم کسب و کار) منطقه ای در قالب فرآیند به اشتراک گذاری اطلاعات خطرات محتمل و ض رورت آمادگی و پیش بینی اقدامات جبرانی موثر در راستای بهبود بخشیدن به قابلیت تداوم موثر کسب و کار در منطقه وارد عمل می گردد. در این تحقیق نخستین تجربیات BCM منطقه ای معرفی گردیده و درس آموخته های آن واکاوی می گردد.

کلیدواژه ها:

برنامه های از پیش طراحی شده تداوم کسب و کار ، مدیریت تداوم کسب و کار ، بنگاه های اقتصادی ، قابلیت ارتجاعی سازمان ها ، ارزیابی ریسک